تولید پسماند در سطح جهانی با سرعت غیرقابل توقفی در حال رشد است. افزایش روزافزون جمعیت و گسترش مداوم شهرها از یک سو و ازدیاد توسعه فعالیت های صنعتی تجاری و خدماتی از سوی دیگر، منجر به تولید مقادیر زیادی مواد زائد در شهرها شده است که در بیشتر مواقع، مدیریت آن با توجه به کمبود امکانات و بودجه،مشکلات عدیده ای در پی داشته است. یکی از مهمترین عناصر اساسی در سیستم مدیریت پسماند، انتخاب فناوری مناسب جمع آوری (اولین مرحله مدیریت پسماند) و دفع پسماندهای جامد شهری است که این کار خود یک عملیات پیچیده است. گزینه های جمع آوری پسماند شامل فناوری های؛ سیستم های مکانیزه، سیستم های نیمه مکانیزه، تفکیک از مبدا و سیستم مکش زیرزمینی است. گزینه های دفع پسماند شامل فناوری های؛ لندفیل یا دفن،سوزاندن، کمپوست کردن، بازیافت و هضم بی هوازی است. از آنجا که هزینه ها و ترجیحات زیست محیطی درخصوص اولویت استفاده از روش های جمع آوری و دفع پسماند از اهمیت ویژه ای برخوردار است در این مقاله از روش تصمیم گیری چند معیاره با تکنیک تحلیل شبکه ای استفاده شده است. چراکه روش جامع و قدرتمندی برای تصمیم گیری است و با فراهم کردن ساختاری متفاوت برای سازماندهی معیارهای متفاوت و ارزیابی اهمیت و ارجحیت هر یک از آنها نسبت به گزینه ها، فرایند تصمیم گیری را آسان می کند. در این مقاله با کمک خبرگان با استفاده از پرسشنامه و تلفیقی از روش دلفی و فرآیند تحلیل شبکه ای، به بررسی فناوری های جمع آوری و دفعپسماند با توجه به معیارهای؛ بازده انرژی، ظرفیت، هزینه، محیط زیست و در دسترس بودن پرداخته شده است.درنهایت نتیجه گرفته شد از بین روشهای جمع آوری پسماند، بهترین شیوه، تفکیک از مبدا و ضعیف ترین روش استفاده از ماشین آلات رول آف در سیستم های نیمه مکانیزه است. همچنین در مورد روشهای دفع پسماند نیز بهترین روش، بازیافت و ضعیف ترین روش، سوزاندن پسماند است.