لیلا روحانی سروستانی
محمدعلی آتش سودا
سمیرا رستمی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا

رمز یا نماد یکی از فنون بسیار هنرمندانه است که در فرهنگ و تمدن انسان جلوه ای گسترده و متنوع دارد و از دیرباز مورد توجه ادبیان و شاعران بزرگ زبان فارسی قرارگرفته است و بخصوص در ادبیات عرفانی ریشه ای عمیق دوانده است. شاعر عارف مسلک با استفاده ی سمبلیک از رمزها و نمادها سعی می کند تصاویری بسازد که با باطن اشیاء واشخاص سر و کار دارد. هدف از انجام این مقاله نماد پردازی« آب» در آثار عطار نیشابوری است که به روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی تحلیلی انجام شده است. در این مقاله ضمن تعریف نماد و بررسی پیشینه و انواع، جلوه های نمادپردازی در شعر، به نماد پردازی عرفانی و منشاء آن پرداخته شده و آنگاه با بررسی نماد آب در فرهنگ ایران و جایگاه آن در قرآن، به کاربرد این نماد در آثار عطار نیشابوری در طرح معانی ژرف عرفانی پرداخته و ضمن بررسی انواع آبها در آثار عطار و کاربرد متعدد آن در معانی و نمادهای مختلف ، کاربرد نمادین آب بحث نهایی این مقاله را به خود اختصاص داده است.

آب، سمبلیک، عرفان، آثار عطار، نماد