الهه زارعان - MSc. Student, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهدی یاسری - Ph.D. Assistant Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محمود محمودی - Ph.D. Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
رسول انتظار مهدی - Ph.D. Assistant Professor, Department of Health and Social Medicine, medical School, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran

زمینه و هدف: سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان های دستگاه گوارش در کشور است که استان آذربایجان شرقی از این لحاظ رتبه دوم در میان استان های کشور را داراست. در این مطالعه امکان استفاده از مدل های شفایافته را در تحلیل بقا این بیماران بررسی کرده و به شناسایی عوامل موثر بر میزان بقای طولانی مدت و بقای کوتاه مدت بیماران با استفاده از مدل کاکس شفایافته آمیخته پرداختیم. روش کار: در این مطالعه از اطلاعات ۱۸۴ بیمار مبتلابه سرطان معده در شهرهای استان آذربایجان شرقی که در طی سال های ۸۸ تا ۸۹ به مراکز درمانی مراجعه نمودند و به مدت ۵ سال پیگیری شدند، استفاده کردیم. نتایج: در این مطالعه میانه زمان بقا بیماران ۳۳/۸ (فاصله اطمینان ۹۵%: ۹/۵ تا ۶/۱۰) ماه بود. برازش هر دو مدل تک متغیره و نهایی کاکس شفایافته نشان داد که در قسمت بقای کوتاه مدت عامل شیمی درمانی معنی دار شده است (نسبت مخاطره= ۰٫۴۹ و فاصله اطمینان ۹۵%: ۳۴/۰ تاp<) نتیجه گیری: اگر جامعه مورد بررسی شامل دو گروه ایمن و مستعد برای پیشامد مورد نظر باشد، مدل های شفایافته آمیخته می توانند برای تحلیل مجزای بقا بلندمدت و کوتاه مدت بیماران مبتلابه سرطان معده مورد استفاده قرار گیرند و به شناسایی متغیرهایی که هم زمان بر این دو قسمت موثرند بپردازند.

Gastric Cancer, Survival Analysis, Mixture Cure Cox Model, سرطان معده, آنالیز بقا, مدل شفایافته کاکس آمیخته