حسین بقایی - دکترای برنامه ریزی درسی، هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی مرند
ویدا فخری - دانشجوی دکترای برنامه ریزی درسی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یادگیری الکترونیکی بر سازگاری اجتماعی و انگیزه پیشرفت دانش آموز انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی به همراه گروه کنترل و آزمایش بوده است. جامعه مورد نظر دانش آموزان ناحیه ۳ تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. از پرسش نامه سازگاری اجتماعی بل (با پایایی (۰/۸۹ و انگیزه پیشرفت هرمنس (باپایایی (۰/۹۰ به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. ۱۴۹ پرسشنامه بین دانش آموزان سه مدرسه که به شکل تصادفی انتخاب شده بودند توزیع شد و سپس، با توجه به داده های به دست آمده ۵۰ نفر از دانش آموزانیکه دارای پایین ترین میزان سازگاری اجتماعی و انگیزه پیرفت بودند، انتخاب شدند. کل افراد انتخاب شده، به صورت تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. گروه آزمایش، هشت جلسه ۵۰ دقیقهای به کمک یادگیری الکترونیکی، آموزش های لازم را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی ندیدند. داده های دو گروه به روش کوواریانس تحلیل شدند. نتایج حاکی از اختلاف معنی دار بین گروه کنترل و آزمایش بود و این اختلاف به نفع گروه آزمایش بود. بر اساس این پژوهش میتوان نتیجهگیری کرد که یادگیری الکترونیکی موجب ارتقای سازگاری اجتماعی و انگیزه پیشرفت میشود.

یادگیری الکترونیکی، سازگاری اجتماعی، انگیزه پیشرفت