علی حداد زاده شکیبا - استادیار رشته حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
نیلوفر شیخ پور - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

جریان توسعه گرایان لیبرال پس از انقلاب در پی تحول فضای گفتمانی از درون جدال های فکری و سیاسی دهه ی هفتاد سر برآورد و اندک اندک زمینه را برای طرح مسائل نوسازی و توسعه کشور بیش از پیش فراهم می دید.گفتمان توسعه در این جریان همواره می کوشد تا مفاهیم اصلی چون حکومت قانون، آزادی خواهی، اقتصاد بازار، جهانی شدن، دولت حداقلی و حقوق بشر را حول دال مرکزی نوسازی لیبرالی مفصل بندی نماید. سوال اصلی مقاله حاضر این است که توسعه در نگاه توسعه گرایان لیبرال دستخوش چه تحولاتی شده است؟ در پاسخ آن می توان گفت که توسعه در دیدگاه جریان توسعه گرای لیبرال با عام و جهان مشمول دیدن روند نوسازی و گذر ازجامعه سنتی به جامعه مدرن است. در ایران ابهام فوق العادهای درخصوص لیبرالیسم وجود دارد. در حقیقت لیبرال در واژگان سیاسی ایرانی به ویژه بعد از انقلاب اسلامی تبدیل به ناسزای سیاسی شد. روش انجام تحقیق به صورت کتابخانه ای و با فیش برداری از کتاب ها و مقالات مرتبط انجام شده است. نتیجه ای که می توان گرفت این است که: در عرصه اقتصاد، سیاست و فرهنگ به شکل گیری گفتمان توسعه خواهی میانجامد که درآن آزادی اقتصادی و توسعه سیاسی همبستگی شدید دارد. اگرچه آنها توسعه نهادهای مدنی سیاسی را درشرایط امروز مقدم بر آزادسازی های اقتصادی میدانند اما میان این دو ارتباط تنگاتنگی برقرار کرده و از ایده دموکراسی مطابق آزادی های فردی به عنوان یک ارزش سرنوشت ساز در اقتصاد یاد می کند. در ایران و تحت تاثیر تبلیغات جریان های چپ؛ لیبرالیسم به بعد اقتصادی، آن هم به راست گرایانه ترین تفاسیر از این بعد، تقلیلداده شده است. اگر مدعی هستیم نظام یک کشور لیبرالیستی یا نئولیبرالیستی است باید این ادعا را علاوه بر بعد اقتصادی در ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن کشور هم نشان دهیم.

تفکرلیبرالیسم، حقوق عامه، تاثیر لیبرالیسم بر جامعه ایران