مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز و رفتار درمانی دیالکتیک بر نارسایی های شناختی، نقص پردازش های هیجانی و تکانشگری سربازان ۱۸ تا ۲۰ سال دارای رفتارهای پرخطر
عنوان مقاله: مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز و رفتار درمانی دیالکتیک بر نارسایی های شناختی، نقص پردازش های هیجانی و تکانشگری سربازان ۱۸ تا ۲۰ سال دارای رفتارهای پرخطر
شناسه ملی مقاله: JR_JSPANY-4-5_006
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JSPANY-4-5_006
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
زهرا السادات شمس نجفی - Ph.D. student, Department of Psychology, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran
رمضان حسن زاده - Professor, Department of Psychology, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran.
سیده علیا عمادیان - Assistant Professor, Department of Psychology, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran.
خلاصه مقاله:
زهرا السادات شمس نجفی - Ph.D. student, Department of Psychology, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran
رمضان حسن زاده - Professor, Department of Psychology, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran.
سیده علیا عمادیان - Assistant Professor, Department of Psychology, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran.
زمینه و هدف: رفتارهای پرخطر به رفتارهایی اطلاق می شود که احتمال نتایج مخرب جسمی، روانشناختی و اجتماعی را برای فرد افزایش دهد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن شفقتورز و رفتار درمانی دیالکتیک بر نارساییهای شناختی، نقص پردازشهای هیجانی و تکانشگری سربازان ۱۸ تا ۲۰ سال دارای رفتارهای پرخطر بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سربازان ۱۸ تا ۲۰ ساله مراجعه کننده به مرکز درمانی ولیعصر تهران در سال ۱۳۹۹ بودند. فرایند انتخاب نمونه در پژوهش حاضر شامل دو مرحله بود: مرحله اول به شیوه نمونهگیری هدفمند پرسشنامه رفتارهای پرخطر به منظور غربال سربازان مراجعه کننده به مرکز درمانی ولیعصر تهران انجام شد و از میان آنهایی که نمره بالاتر از غربال را کسب کرده بودند به روش هدفمند ۵۰ نفر و براساس تکیمل فرم رضایت شرکت در پژوهش و همچنین معیارهای ورود و خروج ۴۵ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش اول و ۱۵ نفر گروه آزمایش دوم و ۱۵ نفر در گواه) انتخاب و به شیوه تصادفی در ۳ گروه تخصص یافتند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامههای خطرپذیری نوجوانان ایرانی، نارساییهای شناختی، ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس تکانشوری استفاده شد. یافته ها: بررسی مقایسهی زوجی بین دوگروه درمانی نشان داد که نارساییهای شناختی در دو گروه درمان شفقت (۲۰/۷=I-J؛ ۰۱/۰>P) و رفتاردرمانی دیالکتیک (۶۶/۸=I-J؛ ۰۱/۰>P) برخلاف گروه گواه معنیدار (۵۶/۱=I-J؛ ۰۵/۰
کلمات کلیدی:P) معنیدار بود. همچنین بررسی تکانشگری در گروههای درمانی نشانگر آن است که تنها درمان شفقت در کاهش تکانشگری اثربخش بود (۶۶/۷=I-J؛ ۰۱/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به یافتههای پژوهش حاضر بهنظر میرسد با تمرینهای مشفقانه و افزایش هیجانهای مثبت خزانهی رفتاری-فکری فرد گسترش پیدا میکند که میتواند زمینه را برای حل مسئله مناسب و کاهش تعارضهای هیجانهای درونفردی و بینفردی و در نتیجه کاهش تکانشگری و رفتارهای پرخطر را فراهم ساخت.
Compassion focused therapy, dialectical behavior therapy, cognitive disabilities, emotional processing, impulsivity, high risk behaviors, درمان مبتنی بر شفقت, رفتار درمانی دیالکتیک, نارسایی های شناختی, پردازش هیجانی, تکانشگری, رفتارهای پرخطر.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1714886/