سنگ نگاری، شیمی کانی ها و شکل گیری بخش پریدوتیتی در آمیزه افیولیتی راتوک (شرق ایران)
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران، دوره: 25، شماره: 3
- کد COI اختصاصی: JR_IJCM-25-3_008
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 29
نویسندگان
دانشگاه بیرجند
دانشگاه بیرجند
دانشگاه بیرجند
چکیده
منطقه مورد بررسی، بخشی از آمیزه افیولیتی زمیندرز سیستان در شرق ایران است که در ۶۰ کیلومتری جنوب گزیک واقع شده است. واحدهای آمیزه افیولیتی منطقه راتوک شامل پریدوتیت (هارزبوژیت- لرزولیت)، گابرو (لایهای و همسانگرد) و با گسترش کمتر دایکهای دیابازی و واحدهای گدازهای است.بافتهای غالب واحد پریدوتیتی دانهای، ریزدانهای، پوئی کلیتیک و مشبک بوده و بلورهای تشکیلدهنده آنها الیوین، پیروکسن و به مقدار کم اسپینل هستند. بررسی ریزپردازش کانیهای الیوین، پیروکسن و اسپینل در پریدوتیتها نشان میدهد که الیوین از نوع فورستریت (Fo۸۸.۳-۹۷.۴ Fa۲.۶-۱۱.۷)، ارتوپیروکسن از نوع انستاتیت و اسپینل بیشتر آلومینیوم- کرومدار و بندرت آهندار (Spl۰.۰۰۳-۰.۶۹۱ Chr۰-۰.۴۴۳ Mag۰.۰۲۸-۰.۹۹۷) است. نتایج حاصل از شیمی کانیهای اسپینل و الیوین نشان میدهد که پریدوتیتهای مورد بررسی از نوع گوشتهای و افیولیت مورد مطالعه از نوع MORB بوده و از یک خاستگاه گوشته تهیشده اسپینل لرزولیتی با درجه ذوببخشی بیش از ۲۰ درصد حاصل شدهاند. در الگوی عناصر کمیاب پریدوتیتها بهنجار شده با گوشته اولیه، برای عناصر Cs,Th,La,P,K ناهنجاری مثبت و برای عناصر Ti,,SrRb,Ba,Nb,Ce,Zr ناهنجاری منفی مشاهده میشود. غنیشدگی نسبی از LREE نسبت به HREEمیتواند تحت تاثیر فرآیندهای ثانویه نظیر دگرسانی و دگرنهادی یا تله گدازه صورت گرفته باشد. دماسنجی ارتوپیروکسن در پریدوتیتها برای فشار ۱ تا ۱۰ کیلوبار دمایی بین ۹۵۰ تا ۱۳۰۰ درجه سانتیگراد را نشان میدهد.کلیدواژه ها
manganese, Pyrolusite, Psilomelane, Amorphous silica, South-Khorasan., دماسنجی؛ پریدوتیت؛ مورب؛ راتوک؛ زمین درز سیستان.اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.