محمد علی سلیمانی
فریبا نصیری زیبا
اکرم ذونعنت کرمانی
فاطمه حسینی

زمینه و هدف: سلامتی پرستاران به دلیل خستگی ناشی از شیفت کاری طولانی در معرض خطر قرار دارد. مسلما پرستارانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار نباشند، قادر نخواهند بود مراقبت های خوبی (نظیر حمایت های فیزیکی، روانی و ....) از بیمار به عمل آورند. سلامتی پرستاران به عنوان ارائه دهندگان مراقبت، در کیفیت مراقبت ارائه شده از سوی آن ها بر بیماران تاثیرگذار است. لذا برای ارائه مراقبت مناسب توسط پرستاران لازم است که آن ها، خود افرادی سالمی باشند. این پژوهش با هدف مقایسه سلامت عمومی پرستاران شاغل در نوبت های کاری ثابت و در گردش مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران، در سال ۱۳۸۵ انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه از نوع مقایسه ای بود. جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند. ۵۲۰ نفر از پرستاران شاغل در شیفت های مختلف از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای در پژوهش شرکت کردند. داده ها با استفاده از ابزار ۲۸ GHQ جمع آوری شد.   یافته ها: یافته ها نشان داد، ۳/۷۲ درصد از پرستاران شیفت ثابت سلامت عمومی مطلوب، ۸/۱۸ درصد تا حدی مطلوب و ۸/۸ درصد نامطلوب داشتند. در پرستاران شیفت در گردش سلامت عمومی ۳/۶۲ درصد مطلوب، ۲/۲۶ درصد تا حدی مطلوب و ۵/۱۱ درصد نامطلوب بود. نتایج آزمون کای اسکوئر نشان داد که بین سلامت عمومی پرستاران شیفت ثابت و پرستاران شیفت در گردش اختلاف معنی دار وجود دارد؛ به طوری که پرستاران شیفت ثابت از سلامت عمومی مطلوب تری برخوردار بودند (۰۰۵/۰ P < ) .   بحث و نتیجه گیری: با توجه به این که سلامتی پرستاران که خود مسئول سلامتی بیماران و جامعه هستند، از اهمیت به سزایی برخوردار است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر مدیران پرستاری باید حتی المقدور شیفت ثابت را در برنامه کاری پرستاران قرار دهند، تا عوارض ناشی از شیفت های در گردش کاهش یابد.

Nurses, Nursing, Shifts Works, General Health, پرستاران، پرستاری، کار شیفتی، سلامت عمومی