ژولیا خانی خلیفه محله - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی،واحد یادگار امام خمینی(ره)شهرری،دانشگاه آزا اسلامی،تهران،ایران
رویا احمد امرجی - استادیارگروه زبان وادبیات فارسی، واحد یادگارامام خمینی(ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

موضوع غالب در منظومه های حماسی جنگاوری، پهلوانی و شهسواری است؛ اما عشق نیز به اقتضای امر در آنها به چشم میخورد. وجود عاشقانه ی«بیژن و منیژه» در شاهنامه بهانه ای است در راستای داد و دهش، حفظ ارزش های ایرانی و انسانی،به دست آوردن آزادی و نیز، کارنامه ملتی مقاوم که خواهان صلح و شادی است. سخن حکیم توس از جزالت الفاظ و استحکاممعانی و حسن ترکیبات برخوردار است و استفاده از واژه های مناسب و متناسب، بیشترین تاثیر را بر زیبایی سخن دارد. این پژوهشبه روش کتابخانه ای و به شیوی توصیفی تحلیلی نگاشته شده است. مقاله ی حاضر بر این است تا به این پرسش ها پاسخگوید: کاربرد صنایع ادبی در عاشقانه ی بیژن و منیژه شاهنامه ی فردوسی چگونه است؟ صنعت اغراق به عنوان یکی از عناصراصلی حماسه چگونه قابل تفسیر است؟

آرایه ها ادبی، اغراق ، شاهنامه فردوسی، وجه غالب ادبی، بیژن و منیژه