مرضیه لطفعلیان - کارمند شهرداری منطقه سه شیراز و کارشناس ارشد طراحی شهری، شیراز، ایران

بافت تاریخی شیراز از هشت محله تشکیل شده که با گذری بر این محلات و عبور از معابر آنها می توان نظاره گر بناهایی بود که بخشی از هویت این سرزمین کهن هستند.بافت تاریخی شیراز که خاستگاه اولیه این شهر بوده در دورانی به عنوان مناسب ترین مکان برای سکونت محسوب میشده و تا سال ۱۳۲۲ بخش قابل توجهی از جمعیت شهر را در برمی گرفته است. معماری این منطقه موجب شده که از تمامی بافت های تاریخی در شهرهای کهن کشور متمایز باشد. هرچند که این منطقه در دورانی قابلیت اسکان و زندگی داشته است اما اکنون این منطقه افزون بر اینکه از مشکل فرسودگی ابنیه رنج می برد، از امکانات شهری نیز محروم بوده و شبکه تاسیسات شهری آن در حال حاضر کارکردهای خود را از دست داده است. محله مشهور و قدیمی سنگ سیاه از جمله محله های قدیمی شیراز است که در هسته اصلی این شهر قرار گرفته است. این پژوهش با هدف معرفی جاذبه گردشگری محله تاریخی سرسنگ سیاه شیراز و لزوم بهسازی فیزیکی آن از منظر معماری پایدار به تاثیرپذیری از اصول شهرسازی و عمرانی مبتنی بر سلیقه شهروندان و با بهره گیری از روش پیمایشی پرداخته شده است. برای این امر پس از شناخت عوامل موثر، به بررسی کیفی فضای شهری در بافت تاریخی و وضع موجود در حوزه شهرداری شیراز توسط داده های توصیفی حاصل از پرسشنامه در راستای آزمون فرضیات، توسط نرم افزار SPSS و مدل سلسله مراتبی به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است.

کلمات کلیدی: محله تاریخی سرسنگ سیاه شیراز، معرفی جاذبه گردشگری، بهسازی فیزیکی محله تاریخی، معماری پایدار، محله سنگ سیاه، توسعه معابر و شهرسازی شهرداری.