هادی فتحی مقدم
حسین محمدپورکارگر
مهناز کسمتی

چکیده زمین ه و هدف: هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی (LPGi) در اعمال مختلفی از قبیل تنظیم گردش خون ، رفتار جنسی و درک درد دخالت می نمای د. با توجه به ارتباطات گسترده آن با هسته های دیگر و هم چنین عدم وجود اطلاعات در مورد دخالت آن در بروز علا یم ترک اعتیاد، در این مطالعه اثر تخریب الکتریکی هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی بر علا ی م ترک مورفین ، مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی از موش های صحرایی N- MARI استفاده شد. حیوانات به سه گروه کنترل، شم و تخریب هسته تقسیم شدند. بعد از اعمال جراحی هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در مختصات ۵/۱۰ DP= و ۶/۱ L=± و ۸/۱۱ AP= با جریان الکتریسیته مستقیم sec) ۶ (۱m A, به طور دو طرفه تخریب گردید. حیوان ه ا یک دوره بهبودی ۱۰ روزه را طی کردند. برای ایجاد وابستگی، مورفین طی چهار روز و هر روز دوبار به ترتیب ۲۵ ، ۳۰ ، ۳۵ و ۴۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در روز پنچم ابتدا حیوان ه ا ۴۰ میلی گرم بر کیلوگرم مورفین دریافت نمودند. و بعد از نیم ساعت جهت القای سندرم ترک از تزریق هیدروکلرور نالوکسان ب ه مقدار ۴ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی به حیوان ه ا استفاده شد. علایم سندرم ترک مانند افتادگی پلک، لرزپاهای جلویی، دندان قروچه، جویدن، لرز بدن، تعداد انزال، روی دوپا ایستادن، Grooming و Wet dog shakes به مدت نیم ساعت مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تخریب دوطرفه LPGi تنها باعث کاهش معنی داری در بروز برخی رفتارهای سندرم ترک مانند لرز پاهای جلویی، Wet dog shakes و انزال گردید (۰۲/۰ p< ) ، اگرچه بقیه علایم سندرم ترک تحت تاثیر تخریب این هسته قرار نگرفتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در بروز بعضی از علایم سندروم ترک دخالت دارد. واژه های کلیدی: تخریب الکتریکی ، پاراژیگانتوسلولاریس ، سندرم ترک، وابستگی به مورفین

Electrical Lesion, Lateral Paragigantocellularis, Withdrawal Syndrome, Rat, Morphine, Addiction, ،تخریب الکتریکی، پاراژیگانتوسلولاریس،، سندرم ترک، وابستگی به مورفین