محمد صادق صارمی - پژوهشگر پژوهشکده مطالعات فناوری ریاست جمهوری، تهران، ایران
کیارش فرتاش - استادیار، پژوهشکده مطالعات بنیادین علم و فناوری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد فیروزجایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت فناوری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
علی اصغر سعدآبادی - استادیار، پژوهشکده مطالعات بنیادین علم و فناوری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

نوآوری و پویایی در اقتصادهای محلی و منطقه ای تغییرات و تحولات گسترده ای را به همراه دارد که موجب شده دولت های محلی و شهرداری ها، ایجاد ساختار ها و تدابیر سیاستی متناسبی را در توسعه نوآوری دنبال کنند. در این راستا شهرها و دولت های محلی که سرعت توسعه و به کارگیری نوآوری در آنها گاهی بالاتر از سطح ملی است، نیز به این موضوع توجه دارد و موضع فعالی برای حمایت از نوآوری (در قالب شهر هوشمند، خلاق، نوآور و ...) اتخاذ کرده اند. بنابراین، مقاله حاضر با بررسی مبانی نظری نوآوری شهری، چارچوبی برای حمایت، توسعه و انتشار نوآوری پیشنهاد می کند که شامل ابعاد افراد و استعدادها و کسب وکارهای نوآور، زیرساخت ها (شهر هوشمند و ارتباطات)، سیاست گذاری و حکمرانی، شکل دهی به بازار و تحریک تقاضا (تقاضای شهرداری و دولت، کسب وکارها و شهروندان)، استقرار، مکان های تجمع، هم افزایی و شبکه سازی، سرمایه و تامین مالی، زیرساخت تجاری سازی، آموزشی و پژوهشی و فرهنگ و ترویج است. بر این اساس برای شهرداری به نقش هایی به عنوان متولی نوآوری شهری، نقش های شکل دهنده بازار و تحریک کننده تقاضای نوآوری فراهم کننده بستر توسعه کسب وکارهای نوآور، منبع تامین مالی و سرمایه، مروج فرهنگ نوآوری و کارآفرینی، فراهم کننده زیرساخت فیزیکی، فراهم کننده زیرساخت تجاری سازی، آموزشی، پژوهشی و حامی استقرار، مکان های تجمع هم افزایی و شبکه سازی پیشنهاد شده و با تمرکز بر تهران مورد بررسی قرار گرفته است.

نوآوری شهری, نوآوری منطقه ای, شهرداری, اکوسیستم کارآفرینی