بهمن اکبری - عضو علمی گروه معارف اسلامی، داانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

خانواده در واقع به معنی نخستین سلول یا واحد زندگی اجتماعی است که یکی از اساسیترین نهادها در بهبود و ترمیم و ایجاد بافت و ساختارمندی جامعه شناخته میشود. خانواده از زن و مردی تشکیل میشود که با یکدیگر وارد پیوند زناشویی شدهاند و ممکن است فرزندانی نیز داشته باشند. جامعه برای این نهاد، روابط زناشویی و خویشاوندی معینی تعیین میکند و در این روابط، حقوق و تکالیف افراد نسبت به یکدیگر را مشخص میسازد. در این راستا، خانواده یک مفهوم جامعه شناختی محسوب میشود، ومفهوم خانوار در دسته ی مفاهیم جمعیت شناختی قرار میگیرد. پایه ای ترین تفاوت خانواده با خانوار این است که هر خانواده یک خانوار محسوب میشود؛ اما هر خانوار نمیتواندلزوما یک خانواده نیز باشد. پویایی خانواده به عنوان تعاملات بین اعضای خانواده توصیف می شود. هر خانواده به نوع خود منحصر به فرد است و درجات مختلفی از پویایی خانواده دارد، اما برخی از آن پویایی هادر میان بسیاری از خانواده ها رایج است. مدیریت رابطه، توانایی حل مساله و استقلال در تصمیم گیری، و به یک معنا ارتقای سلامت معنوی و روحی و روانی خانواده با اهتمام و کسب به مهارتهای زندگی و اصلاح رفتارهای آماجی و جایگزینی رفتارهای سالم و مطلوب در توانمندی و پویایی خانواده ها و سوق دادن آنها بسمت خانواده های متعادل و تعالی آنها بیش از پیش اثرگذار است که در این مقاله سعی کرده ایم به فاکتورهای سازنده در بهبود و سالم سازی خانواده متعادل با عنایت به چرخه ی تحولیخانواده اشاره ای شود.

خانواده، پویایی، خانواده متعادل، سازگاری، مدیریت رابطه، چرخه ی خانواده؛