مجید گودرزی - دانشیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
محمد علی فیروزی - استاد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
امید سعیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

در دهه پایانی قرن گذشته و در آستانه هزاره سوم و با تقویت گرایش به رویکردهای اجتماعی و طراحی شهری توسعه حمل ونقل همگانی محور به عنوان کامل ترین دیدگاه معرفی شده است اما بااین حال در بسیاری از کشورهای درحال توسعه سیستم حمل ونقل عمومی ناکارآمد است؛ که در این ناکارآمدی موانع متعددی دخالت دارند که یکی از این موانع، موانع سیاسی- مدیریتی است. ازاین رو هدف این پژوهش بررسی و تحلیل موانع سیاسی- مدیریتی توسعه حمل ونقل عمومی در کلان شهر اهوازاست. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی- نظری و ازنظر روش، توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. اطلاعات موردنیاز تحقیق از طریق روش اسنادی، کتابخانه ای، پیمایشی و مصاحبه با مردم و کارشناسان گردآوری شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، ۱۵ نفر از کارشناسان و خبرگان حوزه های اجرایی و دانشگاهی است. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره ANP و DEMATEL استفاده شده است و برای پهنه بندی موانع در سطح شهر از مدل کریجینگ استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که موانع سیاسی- مدیریتی توسعه حمل ونقل عمومی شهر اهواز به چهار دسته موانع سیاسی- مدیریتی سطح ملی (۱۷ عامل)، سطح استانی (۱۱ عامل)، سطح مدیریت شهری (۲۲ عامل) و سطح مناطق هشتگانه شهرداری اهواز (۵ عامل) تقسیم می شوند که در سطح ملی، برنامه ریزی متمرکز، در سطح استانی، ضعف فرهنگ سازمانی، در سطح مدیریت شهری، تاخیر بلندمدت در راه اندازی پروژه ها، مهم ترین موانع توسعه حمل ونقل عمومی هستند. همچنین پهنه بندی موانع سطح مناطق نشان می دهد که بیشترین پهنه های شهر اهواز در طیف های متعدد نامطلوبی است.

موانع سیاسی- مدیریتی, حمل ونقل عمومی, درون یابی, تحلیل شبکه, کلان شهر اهواز