داود رضائی - استادیار دانشکده مهندسی زنجان، دانشگاه زنجان
مهسا مهاجری - دانشجویان کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه زنجان
مرضیه نهاوندی
سیامند رستم زاده

امروزه با توجه به این که منابع انرژی تجدید ناپذیر رو به اتمام هستند و آلودگی های زیست محیطی که بر اثر استفاده از این منابع بوجود آمده، موجب شده است که کشور ها رو به سوی استفاده از منابع تجدید پذیر و توسعه پایدار آورند. که در این میان، معماریسبز که برگرفته از توسعه پایدار است در پاسخ به پیامد های ناشی از صنعتی شدن، به عنوان رویکردی از معماری پایدار که بر مبنای سازگاری بنا با محیط زیست به منظور کنترل مصرف انرژی و حفظ منابع طبیعی بوجود آمده است. در این راستا، ساختمان های زیرزمینی که در معماری بومی ما جایگاه ویژهای دارند و بر اساس استفاده از انرژی گرمای زمین طراحی شدهاند به عنوان نمونهای ازساختمان های سبز از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. لذا این مقاله درصدد است ابتدا به بررسی ابعاد معماری سبز و اصول طراحی آن پرداخته و سپس با تاکید به نحوه مناسب ارتباط بنا با زمین و بررسی ساختمانهای زیرزمینی که از الگوهای معماری بومی هستند به لزوم و مزایای طراحی ساختمانهای زیرزمینی جهت بهینه سازی مصرف انرژی اشاره کند

ساختمانهای زیرزمینی، معماری سبز، معماری پایدار ، انرژی زمین گرمایی