الگوی پیر در مکاشفات روحانی کتاب «کشف الاسرار فی مکاشفات الانوار» روزبهان بقلی شیرازی

مقاله ی حاضر به بررسی چگونگی ظهور پیر و اشکال مختلف آن در کتاب کشف الاسرار و مکاشفات الانوار نوشته ی روزبهان بقلی شیرازی عارف قرن ششم ه.ق اختصاص دارد. داستان های این کتاب در قالبی تمثیلی و با استفاده از عناصر اسطوره ای و روایات متون مقدس در ضمیر ناخودآگاه نویسنده پرورده شده و نهایتا در فضایی رمزآمیز برای بیان آموزه های عرفانی وی به کار رفته است. پیر یا راهنما یکی از شخصیت های بارز رمزی این کتاب است که روزبهان آن را به اشکالی چون ظهور پیامبران و مرشدان و یا در هیات موجودی که سالک را در مسیر سفر، ارشاد و هدایت می کند و او را به سرمنزل مقصود رهنمون می سازد، آفریده است. بنابر قرائن درون متنی این توصیفات همگی به منظور ایجاد فضایی تشرف آمیز برای رودررویی «من» عارف یا سالک با خویشتن خود و اتصال او با حق به کار رفته است.

کلیدواژه ها:

کشف الاسرار و مکاشفات الانوار ، رمز ، پیر ، اسطوره ، متون مقدس ، ضمیر ناخودآگاه جمعی