فریبا قاسمی
حسن میرزاحسینی
نادر متین پور

زمینه و هدف: هدف این پژوهش تعیین تفاوت توانایی ذهنی سازی در کودکان دارای اختلال یادگیری و اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علتی مقایسه­ای و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان دچار بیش فعالی/ کم توجهی و اختلال های یادگیری پایه ششم مدارس مستقر در آموزش و پرورش منطقه ۱۳ شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آن­ها ۹۰ نفر کودک بیش فعال و ۹۰ نفر کودک دچار اختلال یادگیری که واجد شرایط بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ذهنی­سازی براون و رایان (۲۰۰۶) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و نرم افزار SPSS-۲۶ صورت گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین دو گروه به لحاظ توانایی ذهنی­سازی تفاوت وجود داشت، به طوری که کودکان دچار اختلال­های یادگیری در مقایسه با کودکان دچار اختلال بیش فعالی/کم توجهی از سطوح بالاتر توانایی ذهنی­سازی برخوردار بودند (۰۰۱/۰P). نتیجه گیری: براساس یافته­های پژوهش بین کودکان دچار اختلال بیش فعالی/ کم توجهی و کودکان دچار اختلال­های یادگیری به لحاظ توانایی ذهنی­سازی تفاوت وجود دارد و کودکان دچار اختلال بیش فعالی/کم توجهی در مقایسه با کودکان دچار اختلال­های یادگیری، کمتر از توانایی ذهنی سازی برخوردار هستند. پیشنهاد می شود با تلفیق آموزه های اسلامی و روان شناسی در زمینه ذهنی سازی مطالعات جامع تری طراحی شود.

Attention Deficit Disorder with Hyperactivity, Hyperkinesis, Learning Disabilities, Mentalization, بیش فعالی, ذهنی سازی, کم توجهی در کودکان پر تحرک, ناتوانی های یادگیری