ندا قنبری نژادناصری - Architectural Engineering, University of Science and Culture (University Jihad), Rasht
وحید کاظمی زاده - Department of Sports Physiology, Faculty of Sports Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran

زمینه وهدف: برنامه ریزی فضای سبز شهری از جامعیت خاصی برخوردار است. شاید کم­تر دانشی را بتوان یافت که این­ گونه با رشته های علمی مختلف در ارتباط باشد. هدف از پژوهش حاضر بیان روابط میان طراحی و برنامه ریزی فضای سبز شهری با ورزش، سلامت و رفاه جامعه بوده و در آن از مزایای ورزش در فضای سبز و اصول مقدماتی که باید مدنظر طراحان قرار بگیرد تاکید شده است. روش: استراتژی جستجوی الکترونیکی پیشینه پژوهش توسط نویسندگان ایجاد و با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی پژوهشی از جمله Scopus، Web of Science، PubMed و Google Scholar انجام شد. عبارت های جستجوی «فضای سبز»، «ورزش» و «سلامت» و انواع آنها اعمال شد و مقالات شناسایی شده گروه بندی شدند. یافته ها: شهری با فضاهای سبز و به هم پیوسته که فرصت های امنی را برای ساکنان شهری برای تحرک و ورزش فعال و همچنین برای بهبود استرس، تفریح و تماس اجتماعی فراهم می کند؛ شهروندان سالم تری خواهد داشت که تقاضا برای خدمات بهداشتی را کاهش می دهد و به اقتصاد قوی تر کمک می کند. چنین شهری احتمالا در برابر رویدادهای شدید محیطی مانند امواج گرما و بارندگی شدید مقاوم تر است. نتیجه گیری: ورزش در فضای باز باعث افزایش سلامت جسمانی، سلامت روان و رفاه، شهروندی فعال، کاهش جرم و رفتارهای ضد اجتماعی و... می شود. بنابراین در طراحی فضاهای شهری باید سعی شود با استفاده از ابزار و وسایل موجود طراحی شهری و به کارگیری تکنیک ­های مفید و موثر، فضا­ها و عناصر مربوط به آن را به گونه ای طرح کند که باعث بروز رفتارهای مطلوب و مانع انجام رفتارهای نامطلوب باشد.

Exercise, Public Health, Urban landscape architecture, بهداشت همگانی, معماری منظر شهری, ورزش