مژده جعفری رمشتی - دانشجوی کارشناسی رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان

نظریه یادگیری اجتماعی که توسط آلبرت بندورا ارائه شد، احتمالا تاثیرگذارترین نظریه یادگیری و رشد بوده است. با وجودی که این نظریه ریشه در بسیاری از مفاهیم نظریه سنتی یادگیری دارد، اما بندورا اعتقاد دارد که آموزش مستقیم، تنها وسیله برای یادگیری نیست. نظریه بندورا، یادگیری اجتماعی-شناختی است که یادگیری مشاهدهای و نظریه سرمشق گیری هم نامیده شده است، که با توجه به کاربرد فراوان تبیین های مورد نیاز در حوزه مسائل روانشناسی اجتماعی، این علم نوپا از نظریه ایشان استفاده های فراوانی کرده است. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی تاثیر اموزش مبتنی بر الگو های مشاهده ای بندورا بر عملکرد تحصیلی دانش اموزان ابتدایی پایه ی پنجم شهر سنندج بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که بندورا از همان ابتدا با ترکیب جنبه های شناختی و اجتماعی رفتار، به تقسیمبندی سنتی دیدگاه رفتارگرایی در مقابل دیدگاه های دیگر خاتمه میدهد و به اهمیت نسبی عوامل بیرونی و درونی در رفتار تاکید میکند. او در جریان پرورش نظریه شناختی-اجتماعی خود، دیدگاه یکبعدی تاثیرگذاری محیط بر انسان، یعنی عمدهترین فرضیه رفتارگرایی را رد کرده، به طرح موجبیت دوجانبه یا "فرایندی به هم پیوسته" که دربر گیرنده کلیه عوامل فردی و اجتماعی در فرایند یادگیری است میپردازد.

یادگیری، الگوی مشاهده ای بندورا، پیامدهای اجتماعی