سبحان حاجی فر - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان امام خمینی (ره)واحد سلماس
وحید زارع مغانجوقی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان امام خمینی (ره)واحد سلماس
ابراهیم عبدالهی هودری - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان امام خمینی (ره)واحد سلماس

تربیت اخلاقی یکی از دو رکن اساسی آموزش و پرورش ماست واگر چه فقط جایش در مدرسه نیست ولی اساسا مدرسه جایی برای پرورش رشد اخلاق است . متولی تربیت فقط مدرسه نیست . حاکمیت ، خانواده ، صدا و سیما و رسانه های ارتباط جمعی و مدرسه مهم ترین هستند ولی مدرسه در این میان باید نقش علمی تری داشته باشد. در مدرسه باید مفاهیم تربیتی عینی شود و مصادیق آن تعریف دقیق شود و دانش آموز را هدایت نماید تا خود را بشناسد و بتواند در باره درستی و نا درستی رفتار های خود به قضاوت منطقی برسد. مدرسه می تواند مکانی برای اصلاح نکات تربیتی باشد . در صورتی که مدرسه به دانش آموز خودشناسی بدهد. تفکر انتقادی و منطقی را بیاموزد و انعکاس رفتار به فرد داشته باشد دانش آموز می تواند در محیطی آرام به تجزیه و تحلیل رفتار های خود در همه امور بزند رفتارهای فعلی خود را با رفتارهای منطقی مورد قیاس قراردهدو خود را اصلاح نماید. مدرسه می تواند مکانی برای معرفی الگوهای اخلاقی درست با شد این الگو ها می تواند در خانواده ،دوستان و یا اجتماع باشد. رشد اخلاقی مساله ای است که به علل متفاوت که در ذیل خواهد آمد آنچنان که باید و شایسته است به آن پرداخته نشده است و اصولا دغدغه ای نبوده است چون به صرف گفتن ما می خواهیم برای رشد اخلاق در دانش آموز کار کنیم و حرکتی صورت نگیرد را نمی توان دغدغه نامید. با توجه به اهمیت موضوع در این مقاله به بررسی روش های تقویت ارزش های اخلاقی در دانش آموزان پرداخته شده است.

رشد، رشد اخلاقی، روش های آموزش اخلاق، روش های رشد اخلاقی دانش آموزان، آموزش و پرورش