اعتبار اسناد الکترونیک به عنوان ادله اثبات دعوا در دعاوی زوجین

قانون مدنی در مبحث دلایل اثبات دعوا در ماده ۱۲۵۸ ، اسناد کتبی را به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا برشمرده و همچنین در ماده ۱۲۸۴ این قانون ، سند را محصور به «نوشته» کرده است. ازسویی دیگر استفاده مداوم از این نوع ابزارها سبب گشته است تا قانونگذار با وضع قانون تجارت الکترونیک ایران گام مهمی بر ایجاد مراودات و ارتباطات از طریق این دسته از ابزارها بردارد. لکن در بسیاری از موارد سکوت نموده است. یکی از خلاء های موجود، سکوت در حوزه خانواده است در مطالعات پیشین به استفاده از ابزار- های مدرن در دعاوی کیفری و مدنی پرداخته شده است. محور اصلی این پژوهش به وضعیت استفاده از ابزارهای مدرن با نگاهی حقوقی به عنوان ادله اثبات در دعاوی زوجین می باشد، که به واسطه آن اعتبار و وجاهت قانونی ابزارهای مدرن در مقابل اسناد سنتی در دادگاه های حقوقی را به اثبات رساندیم و به تبیین قابلیت استناد زوجین به این ابزارها (پیامک ، ایمیل ، فیلم ،صدای ضبط شده، اسکرین شات و...) پرداختیم و دریافتیم که اسناد الکترونیک می توانند به مراتب عملکردی بهتر و کارآمدتری نسبت به اسناد سنتی داشته باشند. همچنین مواردی از آراء قضایی را ذکر نمودیم که قضات حوزه خانواده در دعاوی زوجین به این ابزار ها به عنوان سند معتبر و دلیلی محکم استناد کرده اند.

کلیدواژه ها:

اسناد مدرن ، الکترونیک و دیجیتال ، دعاوی زوجین ، ادله اثبات دعوا ، علم قاضی