علی شکری - کارشناسی ارشد راه وترابری، دانشگاه زنجان
متین ارشدی - کارشناسی ارشد راه وترابری، دانشگاه زنجان

مخلوط های آسفالتی بایستی در برابر عوامل جوی (رطوبت، دما (سرما و گرما) و نور) از دوام کافی برخوردار باشند. موضوع عریان شدن مصالح سنگی از قیر که عموما به علت قرار گرفتن آب بین غشاء نازک قیری و سطح سنگدانه ایجاد می شود، از مهمترین خطراتی است که روسازی آسفالتی را تهدید کرده و در بحث دوام مخلوط های آسفالتی مورد توجه جدی قرار دارد. بیش از یک و نیم قرن از ایجاد روسازی با ترکیب قیر و خرده سنگ، گذشته است. در این مدت روسازی های آسفالتی چه از نظر روش ها و ماشین آلات ساخت و چه از جنبه کیفیت و استانداردها دچار تغییرات بنیادین گردیده اند. به طور کلی چسبندگی و نفوذ ناپذیری از خصوصیات منحصر به فرد قیرها می باشد که به همین دلیل یکی از با اهمیت ترین کاربردهای آن استفاده در صنعت راه سازی می باشد. قیر به عنوان ماده چسبنده و نگهدارنده سنگدانه ها و ترکیب آن با فیلر و دیگر افزودنی های استفاده شده، علی رغم درصد وزنی کم (۴% تا ۶%)، سهم عمده ای را در دوام و استحکام روسازی در مقابل عوامل ذکر شده داراست. برای دستیابی به روسازی با عمر مفید بالا، با دوام و هماهنگ با دیگر اجزای روسازی تحقیق و پژ وهش در این زمینه امری لازم و ضروری است که پژوهش حاضر، با هدف بررسی عوامل تاثیرگذار بر دوام مخلوط های آسفالتی صورت می گیرد.

دوام، روسازی، قیر، اضمحلال روسازی، افزودنی های آسفالت