مریم جلیلی مرند - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده علوم، گروه پلییورتان
شهرام مهدی پور - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده علوم، گروه پلییورتان
سامال بابان زاده - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده علوم، گروه پلییورتان

در طول دهه های گذشته، کمبود چشمگیر منابع آب و افزایش تقاضا برای تامین آب، توجه محققان زیادی را به تهیه غشاهای پلیمری جهت نمکزدایی آب جلب کرده است. پلیسولفونها (PSs) یکی از پلیمرهایی هستند که به دلیل خواص مطلوب مانند پایداری ابعادی، استحکام مکانیکی بالا و سهولت اصلاح در این زمینه کاربرد فراوانی دارند. با وجود مزایای آن، کاهش شار آب و پدیده رسوب در غشاء، به دلیل ماهیت آبگریزی PS، کاربرد صنعتی آن را به عنوان غشای تصفیه آب تا حدی محدود میسازد. از سوی دیگر، غشاهای بر پایه پلی آمید((PA از نظر حرارتی و شیمیایی پایدار هستند و به دلیل آب دوستی بیشتر در مقایسه با غشاهای PS، شار آب بالاتر و میزان دفع نمک بیشتری دارند. بنابراین در این مطالعه، سنتز پلی(سولفون آمید) جدید برای ترکیب مزایای PS و PA و همچنین غلبه بر محدودیتهای آنها مدنظرقرار گرفت. در این پژوهش ابتدا دی آمین جدیدی که در ساختار خود گروه سولفونی دارد طراحی، سنتز و شناسایی شد. در مرحله بعد از واکنش پلیمریزاسیون دیآمین با دی اسیدکلراید تجاری اقدام به تهیه پلی (سولفون-آمید) شد که از جرم مولکولی مطلوب و قابلیت فیلم پذیری مناسب برخوردار باشد. میزان شار آب خالص، دفع نمک و نسبت بازیابی شار نیز با استفاده از یک سیستم فیلتراسیون جریان متقاطع با NaCl به عنوان محلول خوراک مورد بررسی قرار گرفت. پلی سولفون آمید جدید به دلیل داشتن گروه های آمیدی آبدوست در مقایسه با پلیمر تجاری، میزان شار آب و دفع نمک بالاتری داشت.

آبدوستی، پلی آمید، پلی سولفون، شیرین سازی آب، غشا.