سیما حداد - دانشجوی دکتری روانشناسی،واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
نعیمه محب - استادیار، گروه روانشناسی بالینی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
رضا عبدی - دانشیارگروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
غلامرضا چلبیانلو - استادیارگروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.

این پژوهش با هدف بررسی رابطه تاب آوری و آلودگی هوا با خشم انجام پذیرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و روش آن همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی امین شاغل به تحصیل در سال ۱۳۹۹ -۱۳۹۸ و روش نمونه گیری هدفمند بود. حجم نمونه به روش تاباچینگ و فیدل(۲۵۰ (۲۰۰۱ نفر محاسبه شد. ابزار گردآوری داده ها ، مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون((۲۰۰۳، پرسشنامه خشم صفت - حالت اسپیلبرگر((۱۹۹۹ و ادراک آلودگی هوا یزدانپرست و همکاران((۱۳۹۳ بود. آزمون فرضیات به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. یافته ها نشان داد بین تاب آوری و ادراک از آلودگی هوا رابطه منفی و معنادار ، بین ادراک از آلودگی هوا و خشم رابطه مثبت و معنادار و بین تاب آوری و خشم رابطه منفی و معنادار وجود دارد.

ادراک از آلودگی هوا، تاب آوری، خشم.