علی اصغر سلیمانی حاجی کندی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.
لیلا محمدی - استادیار گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.

هدف پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی براساس روان بنه های هیجانی در والدین دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل والدین دارای فرزند دانش آموز در مدارس ابتدایی شهر قم در سال ۱۴۰۰؛۱۴۰۱ بود. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی بر اساس جدول مورگان، تعداد ۴۰۰ نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل روانبنه های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸) و طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸) بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون پیرسون و رگرسیون چندگانه نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد ضریب همبستگی بین طلاق عاطفی و حوزه انفصال (بریدگی ) و طرد (۳۶۷/۰)، بین طلاق عاطفی و حوزه خودگردانی و عملکرد مختل (۴۳۸/۰)، بین طلاق عاطفی و حوزه محدودیت های مختل (۳۱۷/۰)، بین طلاق عاطفی و هدایت شدن توسط دیگران (۳۹۴/۰)، بین طلاق عاطفی و حوزه گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (۴۳۲/۰) بود. حوزههای روانبنه های هیجانی اثر معناداری بر طلاق عاطفی داشتند؛ به طوری که انفصال (بریدگی ) و طرد ۱۱/۰ درصد، سهم خودگردانی و عملکرد مختل ۲۳/۰ درصد، سهم محدودیت های مختل ۱۲/۰ درصد، سهم هدایت شدن توسط دیگران ۱۹/۰ درصد و سهم گوش به زنگی بیش از حد و بازداری ۲۰/۰ درصد، سهم روانبنه وابستگی /بی کفایتی عملی ۳۲/۰ درصد، سهم روانبنه آسیب پذیری نسبت به ضرر یا بیماری بود.

روان بنه های هیجانی ، طلاق عاطفی ، والدین