رضا کریمی گله

نخستین عامل موثر در تربیت رفتاری هر انسان، محیط خانواده و رفتار والدین با فرزندان است ،که به طور مستقیم موثر در روحیه وشخصیت و رفتار آنها می باشد.شادی و نشاط نوعی حالت روحی و یکی از نیازهای مهم فطری انسان است و سهم بسزایی در انگیزه و تصمیم سازی برای او دارد و اسلام در موارد بسیاری به این مهم اشاره کرده است ؛ بنابراین رابطه تنگاتنگی میان شادی در محیط خانواده و میزان تربیت پذیری صحیح فرزندان وجود خواهد داشت و پرسش اصلی در این مقاله ، کیفیت و چگونگی این رابطه می باشد.از طرفی معضلات و مسائل فراوان زندگی در عصر حاضر، منجر به کاهش احساس شادی در افراد جامعه شده است ؛ این کاهش سطح شادی در زندگی باعث شده که امروزه روش های گوناگونی برای ایجاد شادی ، تربیت صحیح فرزندان وکنترل رابطه فوق پیشنهاد شود و پرداختن به این موضوع از منظر دین مبین اسلام به عنوان کامل ترین دین الهی و برنامه زندگی بشر بدین جهت اهمیت دارد و نتیجتا در این مقاله به میزان دقت بالای اسلام و رهنمودهای کاربردی آن در این موضوع خواهیم رسید.مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای ، و مراجعه به کتب و مقالات معتبر به چاپ رسیده در نشریات مشهور، و فیش برداری از آنها تهیه ، با روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به سوالات اصلی و فرعی پاسخ داده و به بیان مطالبی متناسب با نیاز روز نسل حاضر با ادبیاتی درخور شان، پرداخته است .

اسلام، تربیت ، شادی اسلامی ، خانواده، والدین ، فرزندان، خوش خلقی