مریم رحمانی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

هدف تحقیق مقایسه ی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری و طرحواره درمانی برخوش بینی زوجین متقاضی طلاق در شهر زاهدان است . پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری شامل زوجین در آستانه ی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر زاهدان بودند. از میان زوجین در آستانه ی طلاق، ۴۵ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و در سه گروه ۱۵ نفره یعنی دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به تصادف جایگزین شدند. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق به صورت میدانی و کتابخانه ای است . ابزارهای گردآوری داده ها، پروتکل طرحواره درمانی (۱۰ جلسه ) و پروتکل زوج درمانی شناختی رفتاری (۱۰جلسه ) پرسشنامه خوش بینی زوجین میراحمدی (۱۳۸۷) بودند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها و بررسی فرضیه تحقیق از طریق نرم افزار آماری ۲۶Spss از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره همراه با آزمون تعقیبی استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون فرضیه تحقیق نشان داد که رویکردهای زوج درمانی شناختی رفتاری و طرحواره درمانی هر دو بر بهبود خوش بینی زوجین اثر گذارند و رویکرد طرحواره درمانی در بهبود خوش بینی از رویکرد زوج درمانی شناختی رفتاری اثر گذارتر است .

طرحواره درمانی ، زوج درمانی شناختی رفتاری ، خوش بینی ، طلاق