گونه های حس آمیزی در غزلیات حافظ
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 463
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUT-13-1_005
تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1402
چکیده مقاله:
حس آمیزی نوعی هنجارگریزی معنایی است که با شکستن نظام معمولی واژه ها و ایجاد مفهوم خلاف عادت، باعث ایجاد لذت ادبی در مخاطب می شود. در این شیوه از نگارش، شاعر با شگرد زبانی شکستن ساختار سطحی الفاظ و نه ساختار عمیق و ژرف آن ها، نظام رایج ذهنی خواننده یا شنونده را درهم می شکند و با آفرینش تصویری بکر و تازه، موجب شگفتی مخاطب می شود. در این جستار، نگارندگان با الهام از مکتب زبان شناختی تحلیلی لیکاف و جانسون، به شیوه توصیفی تحلیلی، گونه های حس آمیزی را در غزلیات حافظ بررسی کرده اند. نوشتار پیش رو نشان از آن دارد که حس آمیزی در سروده های حافظ، افزون بر انواع مختلف حسی آن، بر مفاهیم مختلف و متفاوت معنایی دلالت دارد. از شیوه های جالب توجه در اشعار حافظ، تاکید بر نوع خاصی از حواس در حس آمیزی و انتقال معنا از حوزه مبدا به حوزه های مختلف از مقاصد معنایی است. حافظ با انتخاب این گونه از حس آمیزی، سبب افزایش بافت بلاغی و هنری کلام شده و به منظور ارتقا بخشیدن به شان و مرتبه امور محسوس و پیوند جهان ذهنی و عینی، به حس آمیزی عینی انتزاعی توجه ویژه ای داشته است.
نویسندگان
عبدالرضا سیف
استاد زبان و ادب فارسی دانشگاه تهران
میلاد موحدی راد
دانشجوی دکتری، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.
علی اصغر اسکندری
دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :