ارزیابی روش توزیع بر حسب درخواست در شبکه های آبیاری با در نظر گرفتن عدم قطعیت بهره برداری با استفاده از مدل هیدرودینامیک (مطالعه موردی: کانال عقیلی شرقی)

یکی از دلایل ضعف عملکرد پروژه های آبیاری، مشکلات مربوط به پیچیدگی ها و عدم قطعیت های مربوط به بهره برداری برای توزیع و تحویل مناسب آب در شبکه های آبیاری می باشد. در روش های برحسب درخواست، تنوع و تعدد درخواست های زارعین در زمان و مکان، عملیات بهره برداری سازه ها را پیچیده و دشوار می سازد. هدف از این تحقیق، تجزیه و تحلیل اثر عدم قطعیت عوامل بهره برداری از جمله میزان تنظیم دریچه های آبگیر و آب بند بر عملکرد کانال می باشد. در این پژوهش رای ارزیابی عدم قطعیت از روش شبیه سازی مونت کارلو با توزیع نرمال استفاده شده است. بدین منظور چهار سناریو از نظر تعداد آب بند و آبگیری که دچار عدم قطعیت هستند، برای دو گزینه افزایش و کاهش درخواست تعریف شده است. در سناریوهای گزینه اول با روش مونت کارلو ۵۰۰ سری و در سناریوهای گزینه دوم ۱۰۰۰ سری اعداد تصادفی برای تنظیم سازه های آبگیر و آب بند تولید شد و با استفاده از مدل هیدرودینامیک ICSS جریان غیر ماندگار شبیه سازی گردید. شاخص های عملکرد شامل کفایت، راندمان و پایداری تحویل و خطای تنظیم عمق برای کلیه گزینه ها تحت عدم قطعیت محاسبه و بهترین توزیع احتمالاتی آنها مشخص گردید. با بررسی سناریوها نتیجه می شود چناچه نتایج حاصل از عدم قطعیت تنظیم سازه های آب بند و آبگیر از توزیع نرمال تبعیت کند، می توان عدم قطعیت دبی تحویلی به آبگیرها را براساس توزیع نرمال تعیین نمود.

کلیدواژه ها:

روش برحسب درخواست ، اعداد تصادفی ، تنظیم دریچه های آبگیر و آب بند ، عدم قطعیت ، شبیه سازی مونت کارلو