تاثیر رباتها و هوش مصنوعی بر منابع انسانی در آینده
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 500
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IICMOCONF08_081
تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1402
چکیده مقاله:
فناوری جزء اجتناب ناپذیر زندگی انسانها به شمار می آید. یکی از فناوری ها، هوش مصنوعی و ربات است که در زندگی
انسانها کارایی بسیاری دارد. تمایل سازمانها به استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی با توجه به مزایای آن و
برای بقا در فضای رقابتی عصر دیجیتال، اهمیت شناسایی الزامات و شرایط بهره گیری از هوش مصنوعی را دوچندان کرده
است. هشدارهای بسیاری مبنی بر پتانسیل هوش مصنوعی در بر هم زدن ساختار نیروی انسانی به ویژه در مشاغلی که به
راحتی قابل خودکارسازی هستند، مطرح شده است. در واقع، باور عمومی بر این است که هوش مصنوعی به زودی قادر خواهد
بود وظایف اداری را که بخش اعظم زمان مدیران را به خود اختصاص میدهد، بهتر، سریعتر و با هزینه کمتر انجام دهد. هوش
مصنوعی نقش مهمی در بهرهوری بیشتر نیروی انسانی در فرایندهای جستجو، استخدام و حفظ کارکنان دارد، اما باید این
فناوری را با در نظر گرفتن حریم خصوصی و همچنین اعمال سیاستهای عمومی به کار گرفت. حضور هوش مصنوعی فقط به
معنی تغییر تمرکز مسئولیتهای مدیران بر وظایفی است که فقط انسانها قادر به انجام آن هستند. ظهور هوش مصنوعی صرفا
با هدف گسترش اتوماسیون اداری و نه برای جایگزین شدن با نیروی انسانی می باشد. تحقیقات مجمع جهانی اقتصاد نشان داد
با وجود هوش مصنوعی و ربات های هوشمند ۵۰ درصد از برخی مشاغل طی سالهای آینده از بین خواهد رفت در حالی که
ممکن است مابقی مشاغل تحت تاثیر آن قرار نگیرند. با وجود نگرانیهای مربوط به حذف مشاغل در صورت رشد فناوری های
هوش مصنوعی و رباتها باید اذعان نمود که افراد در زمان انقلاب صنعتی و یا حتی گسترش اینترنت نیز نگرانی های مشابه
داشتند. این در حالی است که اینترنت با گذر زمان باعث ایجاد شغل و رشد درآمد کشورها شد. اکنون ۶۳ درصد از تمامی
مدیر عامل های برتر دنیا بر این باورند که تاثیر فناوری هوش مصنوعی بسیار بیشتر از اینترنت خواهد بود و دنیا استفاده
مفیدی از وجود ربات ها خواهد داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اسداله مهرآرا
استادیار گروه مدیریت دولتی، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران
سبحان احمدی
دانشجوی دکتری مدیریت دولتی (گرایش منابع انسانی)، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران
محمدرضا اسماعیلی
دانشجوی دکتری مدیریت دولتی (گرایش منابع انسانی)، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران