اثرات تماس طولانی مدت بقایای آنتی بیوتیک آموکسی سیلین بر مقاومت در برابر استرس و ترکیبات بیوشیمیایی بدن میگوی پاسفیدغربی
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: فصلنامه سلامت و محیط زیست، دوره: 16، شماره: 1
- کد COI اختصاصی: JR_IJHE-16-1_006
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 162
نویسندگان
Fisheries Department, Faculty of Marine Sciences and Technology, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran
Fisheries Department, Faculty of Marine Sciences and Technology, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran AND Research Department of Fisheries Management and Sustainable Development of Marine Ecosystem, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran
Fisheries Department, Faculty of Marine Sciences and Technology, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran
Pathology Department, Faculty of Medicine, Hormozgan University of Medical Sciences, Bandar Abbas, Iran
Shrimp Research Center, Iranian Fisheries Science Research Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Bushehr, Iran
چکیده
زمینه و هدف: حضور بقایای ترکیبات فعال دارویی (به ویژه آنتی بیوتیک ها) در طبیعت، می تواند برای سلامت محیط زیست و جامعه انسانی بسیار خطرآفرین باشد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی اثرات تماس طولانی مدت غلظت های مختلف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین موجود در محیط پرورشی بر مقاومت در برابر استرس محیطی و ترکیبات بیوشیمیایی در بدن میگوی پاسفید غربی (P. vannamei) انجام شد. روش بررسی: در قالب یک طرح کاملا تصادفی تعداد ۶۰۰ قطعه میگو با میانگین (± انحراف معیار) وزن g ۰/۳۷± ۹/۲۸ و طول کل cm ۱/۷۷±۹/۲۳ در چهار تیمار آزمایشی فاقد آلودگی آنتی بیوتیک آموکسی سیلین در محیط پرورشی (تیمار کنترل یا ۱) و سه تیمار دیگر با غلظت های ۱۰۰، ۳۰۰ و μg/L ۵۰۰ آنتی بیوتیک موجود در آب (به ترتیب تیمارهای ۲، ۳ و ۴) و در سه تکرار به مدت ۶۰ روز مورد آزمایش قرار گرفتند. در پایان آزمایش، از هر تیمار ۵ نمونه میگو برای آزمایش ترکیبات بیوشیمیایی لاشه (پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر) نمونه برداری شد. همچنین تعداد ۱۰ عدد میگو از هر تیمار نیز به طور تصادفی انتخاب و در ظروف های پلاستیکی با گنجایش L ۵۰ به مدت h ۴۸ تحت استرس شوری ppt ۵۰ قرار گرفتند و در پایان میزان بازماندگی محاسبه شد. یافته ها: نتایج آزمایش ترکیبات بیوشیمیایی بدن نشان داد که مقادیر درصد رطوبت و پروتئین لاشه در بین تیمار ها تفاوت معنیداری نداشتند (۰/۰۵< p). سطح چربی لاشه به طور کلی در تیمارهای تحت آلودگی آنتی بیوتیک نسبت به تیمار کنترل افزایش یافت، اما این افزایش فقط برای تیمار ۲ (با مقدار ۵/۵۰±۲۹/۳۰) معنی دار بود (۰/۰۵> p). درصد خاکستر نیز به ترتیب در تیمارهای کنترل و تیمار ۴ کمترین مقدار را داشت که از نظر آماری با مقادیر تیمارهای ۲ و ۳ متفاوت بود (۰/۰۵> p). بیشترین میزان بازماندگی میگوها تحت شرایط مواجهه با استرس شوری نیز در تیمارهای ۲ و ۳ (با مقدار ۹۵ درصد) و کمترین مقدار نیز در تیمار ۴ (با مقدار ۷۰ درصد) مشاهده شد که به طور کلی با تیمار کنترل تفاوت معنی داری داشتند (۰/۰۱> p). نتیجه گیری: وجود بقایای آلودگی آنتی بیوتیک آموکسی سیلین در دوزهای بالا (حتی در کوتاه مدت) می تواند بر میزان مقاومت طبیعی میگو در برابر استرس محیطی تاثیر منفی داشته باشد که این ممکن است به دلیل ایجاد اختلال در سوختوساز ترکیبات پروتئین و چربی در بدن باشد.کلیدواژه ها
Pharmaceutical pollution, Emerging contaminants, Ecotoxicology, Environmental health, Aquatics, آلودگی دارویی, آلاینده های نوظهور, بوم سم شناسی, سلامت محیط زیست, آبزیاناطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.