گشتی در مسائل زنان از نگاه شاعران معاصر فارسی و عربی

زن در جامعه ی بشری و از ابتدای تاریخ تاکنون، شریک زندگی مرد، تلقی می شود و بخش وسیعی از اندیشه ها، احساسات و عواطف مرد متوجه زن می باشد. در همه ی دورههای تاریخی مختلف ادبیات عربی و ادبیات فارسی ، تصویری از زن در قالب شعر و نثر ادبی دیده می شود. از این رهگذر از شاعران برجسته ادبیات معاصر عرب می توان به نزار قبانی ، معروف الرصافی ، نازک الملائکه ، سعاد الصباح، حافظ ابراهیم ، احمد شوقی ، فدوی طوقان و فوزیه ابوخالد اشاره کرد؛ و در ادبیات معاصر فارسی به شاعرانی چون پروین اعتصامی ، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده، سیمین بهبهانی ، ملک الشعرای بهار، عارف قزوینی ، ایرج میرزا و ابوالقاسم لاهوتی استناد جست . حال با عنایت به این امر که در راستای آن در بعد سنتی به ویژگی های یک زن به عنوان مادر و همسر که شامل پایداری، مهربانی و شفقت ، عفت و پاکدامنی و ... پرداخته شده است و به موازات آن در بررسی سیمای مدرن،این مساله در اشعار هر یک از شاعران مذکور ادبیات عربی و فارسی تبیین شده است که زن با کسب علم و دانش و داشتن اصالت فکر و اندیشه ای وسیع ، در ایفای همان نقش ها می تواند موثرتر باشد، به طوری که رابطه ی او با همسرش مبتنی بر تعامل و همکاری است ، نه فرمانبرداری مطلق و نیز حقوق تضییع شدهی خود را که در عصور گذشته از دست داده بود، باز می یابد و تساوی بین حقوق زن و مرد ایجاد می شود و نیز از این منظر فرزندانی را پرورش می دهد که می توانند در جامعه منشا خدمات بزرگی باشند.

کلیدواژه ها:

شاعران معاصر عرب ، شاعران معاصر فارسی ، سیمای سنتی زن ، سیمای مدرن زن.