اسداله محمدزهی - دانش آموخته سطح سوم حوزه علمیه، مرکز مدیریت حوزه های علمیه، قم، ایران
احمد رهدار - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) و مدرس حوزه علمیه، مرکز مدیریت حوزه های علمیه، قم، ایران

هدف مقاله حاضر بررسی علل توسعه تشیع در دوران ایلخانان مغول میباشد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و برگرفته از منابع کتابخانه ای میباشد. در پاسخ به این سوال که ت علل توسعه تشیع در دوران ایلخانان مغول چه بوده است؟ نتایج نشان داد که ایلخانان بدلایل مختلف از جمله دلایل محیطی که اکثر مردم ایران در آن زمان مسلمان بودند و همچنین بدلایل سیاسی که میخواستند مردم را با خود همراه سازند لذا دین اسلام و مذهب تشیع را پذیرفتند و عامل مهم دیگر وجود وزرا، امرا و ادیبان و علمای مسلمان در دربار، که آنان نقش مهمی را در ترغیب ایلخانان به دین اسلام ایفا نمودند. در این روند، عوامل متعددی موثر بودند: نخست شرایط سیاسی و فرهنگی پس از سقوط دستگاه خلافت که موجب آزادی عمل شیعیان و تغییر فضای حاکم بر جهان اسلام بهویژه در ایران و عراق شد. همچنین افرایش رساله ها و مناظره های مذهبی در این دوره و علاقهمندی سلاطین ایلخانی به رونق آنها تاثیر زیادی بر تغییر نگرش و رویکرد مغولان به مظاهر تشیع و اماکن متبرکه نهاد. مهمترین عامل در گرایش ایلخانان و مردم ایران به تشیع و روند بسترسازی گرایش به تشیع حضور جدی و با درایت علمای شیعه بوده است که زمینه رسمی شدن تشیع در ایران را به مرور آماده ساخت.

مغول، ایلخانان، مذهب، تشیع، توسعه