تعریف کاربری زمین شهری و ممنوعیت تغییر کاربری از منظر حقوق و قوانین شهری

  • سال انتشار: 1402
  • محل انتشار: اولین همایش ملی آینده پژوهی در فقه، حقوق و علوم سیاسی
  • کد COI اختصاصی: FJLSLP01_111
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 338
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

محمد محمدزاده اصل

گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر – تسوج، ایران

سمیرا واحدالعین

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق مالی – اقتصادی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران

فرهاد سلیمی موحد

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران

چکیده

در سال های اخیر به دلیل گسترش بیش از حد افقی شهرها، شورای عالی شهرسازی و معماری ایران برای مرهم نهادن بر اوضاع به وجود آمده، »ضوابط جلوگیری از افزایش محدوده شهرها« را در سال ۱۳۷۸ تصویب کرد و تفکیک زمین، تغییر کاربری اراضی و بعدها نیز قانون ایجاد و احداث بنا را حتی برای ارگانهای دولتی ممنوع اعلام نمود اما این ضوابط هم نتوانستند موثر واقع شوند. یکی از دلایل آن وجود اصطلاحات پراکندهای (مثل: محدوده قانونی، حریم قانونی، حوزه شهرداری، حدود مصوب شهر، حوزه استحفاظی، محدوده نفوذی و غیره) می باشد که سبب آشفتگی نهادها و وقوع تخلفات شده است.. روند اجرایی قانون حفظ کاربری توسط یک مرجع اداری صورت میگیرد و از این دید روند مذکور بایستی با رعایت معیارها و اصول خاص باشد. بر این اساس پرداختن به شرایط و روند اجرای قانون از منظر حقوق عمومی یک ضرورت غیرقابل انکار است. در این راستا مدیریت شهری و شهرداریها به دلیل تاثیر مستقیم در شهرسازی و حوزه تغییر کاربری، باید بیش از پیش در جهت جلوگیری از تخلفات ساختمانی و کاربریهای غیر مجاز اهتمام داشته باشند. در تحقیق حاضر به روش توصیفی- تحلیلی کاربری زمین شهری بر اساس قوانین و مقررات جاری کشور در زمینه اجرای قانون حفظ کاربری مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها

کاربری زمین شهری، تغییر کاربری، اراضی، قانون، شهرسازی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.