لیلا خرمی نوش آبادی
فرهاد محمدی مصیری

هدف از پژوهش حاضر مقایسه مشارکت ورزشی، خودکارآمدی ورزشی و ادراک از خود در افراد دارای معلولیتجسمی حرکتی و افراد عادی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه ی معلولین جسمی حرکتی (۲۰- ۴۰ سال) زیرنظر بهزیستی شهرستان کاشان بود که از این تعداد ۵۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. همچنین۵۰ نفر از افراد ۲۰- ۴۰ سال سالم به عنوان نمونه عادی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدیورزشی صحرائیان (۲۰۱۶)، مشارکت ورزشی (گیل و همکاران، ۱۹۸۳) و ادراک خویشتن شوستروم (۱۹۶۲) استفاده شد. براساس یافته های توصیفی بین معلولین جسمی حرکتی و عادی در متغیر مشارکت ورزشی ۰/۰۵> F=۲/۳۸P اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما در متغیر خودکارآمدی ورزشی ۰/۰۱ < F= ۱۰/۷۴P و در متغیر ادراک از خود ۰۱/ ۰<۳۹P/۱۷ = F بین معلولان جسمی حرکتی و افراد عادی اختلاف معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان مشارکت ورزشی در معلولین جسمی حرکتی و عادی تقریبا یکسان است. اما میزانخودکارآمدی ورزشی در افراد عادی به طور معنی داری بیشتر از معلولین جسمی حرکتی بوده است. همچنین میزان ادراک از خود در افراد عادی به طور معنی داری بهتر از معلولین جسمی حرکتی بوده است

مشارکت ورزشی، خودکارآمدی ورزشی، ادراک از خود، معلولیت جسمی و حرکتی