فاطمه خباززاده - دانشجوی دکتری پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی رازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سمانه بهزادی فرد - دانشجوی دکتری پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی رازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان

هدف: یکی از پروسیجرهای شایع در بخش NICU جایگذاری کارتر وریدی می باشد. از طرفی یک عارضه جدی آن،اکستراوازیشن است که یکی از علل مهم مرگ و میر در نوزادان بستری است. با توجه به تجربه محقق در بخش NICU وضرورت مدیریت آسیب ناشی از اکستراوازیشن در نوزادان، این مطالعه جهت مرور کارآزمایی های بالینی انجام شده در زمینهمراقبت از آسیب ناشی از اکستراوازیشن در نوزادان انجام شد روش: جستجوی متون در پایگاه های اطلاعاتی Scholar وPubMed با استفاده از عبارات extravasation " OR " vascular leakage " OR "Peripheral Infiltration " AND " Neonatal " OR " Newborn " OR " Infants " OR "NICU" AND " randomized control trial " OR "RCT" OR "controlled clinical trial" "randomized" انجام شد. تمام جستجوها با انتخاب عنوان و چکیده انجام شد و سپس یک تحلیل از متن به صورت کامل انجام شد. مقالات چاپ شده در فاصله زمانی سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ و با متن کامل موجود مدنظر بودند.نتایج: اقدامات مورد استااده جهت مدیریت اکستراوازیشن بصورت شستشو با سالین، تزریق زیرجلدی هیالورونیداز، استفاده ازگاز آغشته به پارافین، پرده آمنیوریک، پانسمان شفاف و هیدروکلوئیدی، استفاده از ژل آبی، پماد نیتروگلیسیرین و تزریقفنتولامین یافت شد. نتیجه گیری: با وجود پیشریت های زیاد در علوم پزشکی در سال های اخیر، هنوز هیچ رویکرد مشخصیبرای مدیریت اکستراوازیشن در نوزادان وجود ندارد هنوز هم رویکرد ایده آل برای آسیب های ناشی از اکستراوازیشن، در وهلهاول پیشگیری از آنها است بهترین گام بعدی کاهش آسیب از طریق آنتی دوت یا استفاده از هیالورونیداز است. همچنینتکنیک استفاده از سالین برای حذف فیزیکی محلول و به حداقل رساندن آسیب می تواند مفید باشد. به نظر می رسد بهمطالعات بیشتری در زمینه مدیریت اکستراوازیشن در نوزادان نیاز است.

نوزادان، اکستراوازیشن، کارتر وریدی