مهرداد زارعی - استادیار گروه فن اوری اطلاعات،واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی،شیراز، ایران

در سال های اخیر، توسعه اینترنت همراه با اشیا و دستگاه های فیزیکی متصل به هم و نمایش مجازی آنها، روندی رو به رشد داشته است. به موجب این روند، دامنه وسیعی از محصولات و خدمات جدید بالقوه در حوزه های مختلفی چون خانه های هوشمند، سلامت الکترونیکی، خودکارسازی، حمل ونقل و تدارکات و نظارت محیطی ایجاد شده است (کراننبرگ و همکاران، ۲۰۱۱) مطالعات در این زمینه به تازگی اوج گرفته است و از طریق تلاش های مشترک دانشگاه ها، صنعت ها و موسسه های استاندارد در حوزه های مختلف، از جمله مخابرات، وب معنایی و اطلاع رسانی، پشتیبانی می شود. در حالی که سال های زیادی سیستم های قدیمی ابتدا برای مقاصد خاص با انعطاف پذیری محدود طراحی می شدند، اکنون ابتکار عمل در ساخت برنامه های کاربردی و خدمات حوزه اینترنت اشیا ( IOT) (یا به طور کلی، اینترنت در آینده) است که می تواند به جذب، ارتباط، ذخیره سازی، دسترسی و به اشتراک گذاری داده های دنیای فیزیکی اقدام کند. این کار فرصت های جدیدی در حوزه های گسترده ای مانند بهداشت الکترونیکی، خرده فروشی، انرژی سبز، تولید، شهر/ سازمان/ خانه هوشمند و همچنین برنامه کاربردی شخصی سازی شده کاربر نهایی، ایجاد کرده است (برنقی، وانگ، هنسون و تیلور، ۲۰۱۲).

؛IOT، مدل های کسب و کار IOT، اینترنت اشیاء