سیدحامد رضوی - کارشناس ارشد علوم دامی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان واحد شبستر
مهدی قادری جویباری - کارشناسی ارشد علوم دامی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان واحد قائمشهر
حبیب اقدم شهریار - گروه علوم دامی- دانشکده کشاورزی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر
یحیی ابراهیم نژاد - گروه علوم دامی- دانشکده کشاورزی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر پروبیوتیک، پربیوتیک، اسید آلی و آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین بر عملکرد و جمعیت اشرشیاکلی درایلئوم جوجه های گوشتی طراحی و مورد اجرا قرار گرفت. در این پژوهش که در غالب طرح پایه کاملا تصادفی به اجرا در آمد، از 5تیمار و 4 تکرار استفاده شد که در هر واحد آزمایشی 15 قطعه مخلوط نر وماده جوجه یکروزه گوشتی ار سویه تجاری راس 308 نگهداری شد. پارامتر های مورد اندازه گیری شامل: سرانه خوراک مصرفی، سرانه افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در سه دوره تغذیه ای آغازین، رشد وپایانی و جمعیت اشرشیاکلی در ایلئوم بود. نتایج نشان داد که در دوره های پرورش در سرانه خوراک مصرفی در بین تیمار های مختلف اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P<0.05). نتایج بدشت آمده نشان داد که در دوره آغازین اختلاف معنی داری درسرانه افزایش وزن بین تیمار های مختلف مشاهده نشد (P<0.05). اما در دوره رشد اختلاف معنی داری در افزایش وزن بدن در تیمارهای مختلف مشاهده گردید (P<0/05). بطوری که بیشتری افزایش وزن مربوط به تیمار دارای پروبیوتیک و کمترین مربوط به تیمار شاهد بود. نتایج افزایش وزن در مرحله پایانی نشان داد که تیمار های دارای پروبیوتیک و پربیوتیک بطور معنی داری افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر تیمار ها داشتند (P<0/05). ضریب تیدیل غذایی در مرحله آغازین تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت (P<0/05). اما در مراحل رشد و پایانی تیمار های دارای پروبیوتیک و پربیوتیک بطور معنی داری ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به دبگر تیمار ها نشان دادند (P<0/05). نتایج نشان داد که کمترین جمعیت اشرشیاکلی در ایلئوم جوجه های مشاهده شد که پروبیوتیک مصرف نموده بودند. از نتایج بدست آمده چنین می توان استنباط نمود که پروبیوتیک و پربیوتیک موجب بهبود عمکلرد در جوجه های گوشتی گردیدندولی اسید آلی و آنتی بیوتیک ویرجینیا مایسین نتوانستند در مقایسه با تیمار شاهد بهبودی در عملکرد ایجاد نمایند.

پروبیوتیک، پربیوتیک، اسید آلی، ویرجینیامایسین، جوجه گوشتی