شهیاد اکبری - ۱-کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
زهره زراعت پیشه - ۲-کارشناس ارشد علوم تربیتی، گرایش تکنولوژی آموزشی

این مطالعه با هدف مقایسه ی روش های نوین در تدریس بر بهبود عملکرد درسی فارسی در دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شد. در این پژوهش از روش نیمه تجربی یا شبه تجربی استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش، دانش آموزان پسر و دختر سال پنجم ابتدایی بودند که از بین این افراد ۱۴۰ نفر به تصادف انتخاب شدند. پسران و دختران در ۷ گروه مختلف قرار گرفتند و در هر گروه ۲۰ نفر شامل ۱۰ نفر پسر و ۱۰ نفر دختر بودند. یک گروه بعنوان کنترل در نظر گرفته شد که شیوه سنتی و معمول برای آن ها در نظر گرفته شد و دیگر گروه ها شامل الگو همیاری، ایفای نقش، بحث گروهی، بدیعه پردازی یا نوآفرینی، تفکر استقرایی و یورش مغزی بود. این مطالعه برای یک سال تحصیلی طول کشید. برای بررسی عملکرد درس زبان فارسی از پرسش نامه محقق ساخت ۱۰۰ امتیازی استفاده شد و نتایج نیز با استفاده از آزمون آنووا با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین گروه ها در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود نداشت. با این حال تمام گروه ها اثرات بهتری در مقایسه با گروه کنترل در پس آزمون نشان دادند (P=۰.۰۰۱). در مجموع، تمامی روش های مورد استفاده می توانند به بهبود عملکرد درس زبان فارسی کمک نمایند و آن را بهبود بخشند. بنابراین پیشنهاد می شود از این روش ها برای بهبود عملکرد درس ادبیات فارسی استفاده شود.

الگو همیاری، ایفای نقش، بحث گروهی، بدیعه پردازی یا نوآفرینی، تفکر استقرایی، یورش مغزی