تحلیل نشانه-معناشناختی تعاملی مراسم آیینی «چله هاوین» با تاکید بر نظریه کارناوال باختین

مراسم آیینی چله هاوین دارای قدمتی تاریخی و مربوط به روستای زردویی از توابع استان کرمانشاه است. این رسم، هر ساله در امرداد و در طولانی ترین روز تابستان برگزار می شود. بخش مهم این مراسم را مردم و کشاورزان تشکیل می دهند و هدف از برگزاری آن، در خلال اقدام برای تغییر زمان پرداخت خراج سالیانه و شکرگذاری برداشت محصول، ایجاد فرآیندی عقل محور جهت گذار از جامعه تن-عادت به سوی تن-آشوب و نظامی آرمان گرا است. در این نوشتار می کوشیم با تاکید بر نظریه کارناوال باختین تحلیلی نشانه-معناشناختی از این مراسم ارایه شود. پرسش های سه گانه این پژوهش عبارتند از: ۱) مهم ترین ویژگی های نشانه-معناشناختی مراسم چله هاوین چیست؟ ۲) چه شاخصه هایی از این مراسم بر نظریه کارناوال باختین قابل انطباق هستند؟ ۳) کارکردهای آرمانی این مراسم در بررسی کارناوالی آن چیست؟ این پژوهش و تحلیل نشانه-معناشناختی به روش توصیفی–تحلیلی و مورد پژوهی انجام شده و جمع آوری اطلاعات و تصاویر براساس مطالعات کتابخانه ای، میدانی، مصاحبه و استفاده از بایگانی تصاویر مربوطه استوار است. نتایج بررسی با تاکید بر نظریه کارناوال باختین فرآیندی نشانه – معنایی را نشان می دهند که، در این مراسم مردم با استفاده از ابزار ماسک و عروسک، خنده و بدن گروتسک، ضمن حرکت از خودمحوری به جمع گرایی، و عبور از وضعیت کاملا کلی و نا ایدار به وضعیت باثبات و تعریف شده که در رویارویی و چالش با باورها، اعتقادات و معیارهای ارزشی قرار گرفته است؛ و با از هم گسیختن نظام تکرار و تن-عادت، در صدد نوعی دگردیسی به سوی آرمان گرایی و تغییر در آن به سوی نظام تن – آشوب هستند.

کلیدواژه ها:

نشانه-معناشناسی ، چله هاوین ، کارناوال باختین ، آرمان گرایی ، هویت