ارزیابی برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در گونه های وحشی و گندم حاوی ژنوم D تحت تنش کم آبی
عنوان مقاله: ارزیابی برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در گونه های وحشی و گندم حاوی ژنوم D تحت تنش کم آبی
شناسه ملی مقاله: JR_IJFCS-53-4_006
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IJFCS-53-4_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمید بیات - دانش آموخته دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
منصور امیدی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، ایران
علی اکبر شاه نجات بوشهری - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، ایران
محمدرضا نقوی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
خلاصه مقاله:
حمید بیات - دانش آموخته دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
منصور امیدی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، ایران
علی اکبر شاه نجات بوشهری - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، ایران
محمدرضا نقوی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات ، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
تنش کم آبی یکی از اصلی ترین عوامل محیطی است که عملکرد گیاهان را در سراسر جهان محدود می کند و گندم یکی از مهم ترین غلات و تامین کننده نیاز تغذیه ای بشر است. گیاه آژیلوپس یکی از گونه های وحشی متعلق به خانواده گندمیان است که می تواند به عنوان یک ژرمپلاسم مناسب برای ژن های مقاومت به انواع تنش های زیستی و غیر زیستی در به نژادی گندم به کار رود. به همین منظور در این آزمایش از سه گونه مختلف Aegilops tauschii، A. crasaa و A. cylindrica به همراه گندم، تحت دو شرایط نرمال (FC=۹۰%) و تنش کم آبی (FC=۲۵%) کشت شد و صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و شاخصهای رشدی جهت ارزیابی تحمل به کم آبی اندازه گیری شد. نتایج ارزیابی نشان دادند که طول، عرض و مساحت برگ در گیاهان تحت تنش به شدت کاهش یافت و بیشترین تغییرات در رقم حساس "دریا" مشاهده شد. نتایج حاصل از بررسی فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز نشان داد که با اعمال تنش کم آبی، میزان فعالیت این آنزیم ها افزایش یافت، ولی فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز، پاسخ های متفاوتی در بین گونهها از خود نشان داد، به طوری که در گیاه گندم این آنزیم کاهش و در گونه های آژیلوپسها افزایش داشت. در شرایط تنش کم آبی، بین آنزیم کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز همبستگی منفی مشاهده شد. در شاخص های رشدی، کمترین کاهش زیست توده تر و خشک به گونه A. cylindrica تعلق داشت. بر اساس تجزیه چندعاملی، گونه های A. cylindrica و A. crassa نسبت به گندم متحمل تر بودند.
کلمات کلیدی: آژیلوپس, متحمل, آنتیاکسیدان, خشکی, شاخصهای رشدی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1685539/