سوالات بلاغی با معانی ثانویه، نقش مهمی در تشخص سبکی، افزایش بار معنایی و عاطفی کلام، القای لحن های مختلف، تنوع در ابهام های هنری و نیز زیباسازی متن ایفا می کند؛ از این رو، جستجو در انواع سوال های بلاغی و طبقه بندی و نقد آن ها، در پژوهش های سبک شناختی، نقد بلاغی و تحلیل گفتمانی از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. مسئله اصلی تحقیق حاضر، مطالعه در انواع سوالات موجود در اشعار نیما یوشیج و تحلیل و طبقه بندی این سوالات به جهت القای معانی ثانوی و گفتمانی بوده است. در این تحقیق که به روش تحقیق ترکیبی (توصیفی- آماری و استدلالی) انجام شد، به این نتایج دست یافتیم: از مجموع ۱۹۱ سوال بلاغی احصا شده، درون مایه های تاکید، انکار، حسرت، گلایه، توبیخ و نهی بیشترین بسامد را داشته اند. معانی تجاهل، طنز و تمسخر، تعجب، تمنا و آرزو نیز از موارد پر کاربرد در بین سوالات بلاغی موجود در شعر نیما بوده است. این سوالات در گفتگوهای درونی و فلسفی نیما با خود و طبیعت، انتقادات اجتماعی، ایراد نگرش های پدیدار شناختی و ایدئولوژیک و شکوائیه های عاطفی و نقادانه وی، جایگاه بسیار مهمی را داراست و به اشعار نیما، رنگی از سبک شخصی، آمیخته به جهان بینی خاص وی را بخشیده است.

سوال بلاغی, نیما یوشیج, معانی ثانوی, تحلیل محتوا, نقد بلاغی