مرتضی قائمی - عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا
روح اله مهدیان طرقبه - دانشجوی دکتری

اخوانالصفا، نام جمعیتی است سری که در سدهی چهارم هجری در جهان اسلام موجودیت یافت. هدف این جمعیت، آمیختن دین به فلسفه، و تعدیل آن به وسیله ی حکمت بود. اخوان الصفا هرگز خود را به فرقه و مذهب خاصی منسوب نکردند؛ بلکه به نوعی پلورالیسم دینی معتقد بودند، و مسلک خود را در برگیرنده ی تمامی ادیان و مذاهب میدانستند. نقش اخوان الصفا در انتشار فلسفه در جهان اسلام، فراوان مورد بررسی قرار گرفته است، و برخی از شرق شناسان معتقدند که حکمت یونانی از طریق اخوانالصفا توانست در شرق جایگاهی بیابد. در رسالات اخوان الصفا مباحثی ادبی بهصورت پراکنده مطرح شده است که از آن جمله می توان به ارتباط میان لفظ و معنا، بلاغت کلام، و ملاکهای نیکویی شعر اشاره کرد. همچنین مباحث مفصلی در مورد ارتباط موسیقی و شعر، مطرح کرده اند. ماحصل این نظریات، پی بردن به اشتراک شعر و موسیقی در مبنای ساختاری شان، یعنی تناوب منظم و متناسب حرکت و سکون است.

اخوان الصفا، رسالات، ادبیات، شعر، موسیقی