تحلیل گفتمانی یکی از حکایتهای مثنوی مولوی بر اساس دیدگاهپدیدارشناختی
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,006
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCPLIR01_117
تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1391
چکیده مقاله:
این مقاله بر اساس فلسفه پدیدار شناسی (Phenomenology) ادموند هوسرل (Edmund Husserl) تدوین یافته است. هوسرل معتقد بود که باید پدیدار را از هر امر غیر ذاتی و عارضی پیراست تا امر ذاتی ظاهر شود . (پدیدارشناسی چیست : 34 ) بنابراین پدیدارشناسی، کوششی است برای رهیابی به ذات و سرچشمه شناخت . پدیدار شناسی، هر چند مکتبی فلسفی است اما به دلیل ماهیت تأویل مدارانه خود، بر پایه معرفت شناسی با ادبیات عرفانی و عشق و جذبه و شهود آن، رابطه معنی داری دارد و بر پایه روششناختی، با تعلیق پیش زمینه های ذهنی و تقلیل مضامین متکثّر به زیرساخته ای کلّی و ریشه ای، در شفّاف سازی نقد و داوری ادبی مؤثّر است . فلسفه پدیداری در سطح ادبیات مفسر نقد آزاد و فاهمه های ادبی شفّاف بر اساس ادراک و تجربه های شهودی است . نگاه پدیدار شناسی مولانا نیز مولود جهان بینی تأویل گرایانه اوست. نقد دیدار شناختی ادبیات، به دلیل تمرکز منتقد به فراسوی ساخت کلامی متن با ساخت شکنی و به دلیل اصلاح ساختار شناخت با هرمنوتیک، در ارتباط است. این نوشتار در پی آن است تا با ایجاد ارتباطی بین د یدگاه پدیدارشناسی به عنوان نقدی خواننده مدار و نشانه -معنا شناسی، به تحلیل گفتمانی حکایت «دیدن خوارزمشاه رحمت الله علیه درسیران در موکب خود اسبی بس نادر...» از دفتر ششم مثنوی، بر اساس معیارهای فلسفه پدیداری بپردازد تا از این رهگذر بتواند به نگاهی نو و سیال ازمتن زایشی مثنوی دست یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابراهیم کنعانی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :