افق های پیش رو و ضرورت تبدیل دانشگاه ها به سازمان های یادگیرنده و کارآفرین

تغییر به عنوان تنها عنصر ثابت زمان، از ویژگی های جهان با تحولات پرشتاب امروز محسوب می شود. برای مواجهه با چنین محیطی مهمترین واکنشی که برای سازمان های آموزشی و بویژه دانشگاه ها متصور است، تغییر و تطبیق مداوم است. ساختن محیطی یادگیرنده و افزایش شایستگی و قابلیت منابع انسانی لازمه ایجاد هر سازمان یادگیرنده ای است که هر عضو آن هر لحظه به دنبال یافتن اطلاع از نیاز به تغییر و کسب اطلاعات و دانش لازم، برآورده کردن این نیازها و به کارگیری دانش فرا گرفته شده در عمل برای تطبیق دادن خود و سازمان باتغییرات ایجاد شده در محیط خارجی است. در چنین فضایی سازمان های سنتی سودمندی خود را به دلیل عدم پاسخگویی سریع به تغییرات شتاب زا از دست می دهند. بنابراین، همزمان با درک نیاز به تغییر، افراد و سازمان ها بیش از گذشته ضرورت یادگیری را احساس می کنند و باید در صدد تحول خود به سمت سازمان های یادگیرنده باشند. سازمان یادگیرنده، سازمانی است که در آن افراد به طور مستمر در حال توسعه ظرفیت خود جهت تحصیل نتایج مورد انتظار هستند، محلی که الگوهای تازه فکر کردن پرورش می یابد، خواسته ها و تمایلات گروهی محقق می شوند و کارکنان می آموزند که چگونه با یکدیگر یاد بگیرند. در چنین شرایط یانتظار می رود دانشگاه ها بتوانند بیش از گذشته در مقابل وظایف و مسئولیت های خود پاسخگو باشند و افرادی کارآفرین با ویژگی های نوآوری، آینده نگری، خستگی ناپذیری و دارای اراده ای راسخ تربیت کننده و از طریق نوآوری و ایده پردازی، محصولات، خدمات و فرآیندهای نوینی عرضه کنند که موجب بقاء، رشد و سودآوری دانشگاه ها شده و کارآفرینی را به بخشی از کارکرد تصمیم گیری آنها در جهت هدایت عملیات سازمان یادگیرنده مبدل سازد. در این مقاله تلاش شده است ویژگیهای سازمانهای یادگیرنده و کارآفرین، وضعیت دانشگاههای کشور از حیث برخورداری از ویژگی های سازمان های یادگیرنده و کارآفرین مورد بررسی و ساز و کارهایی لازم برای تبدیل دانشگاه ها به سازمان یادگیرنده پیشنهاد شود.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده- دانشگاه- کارآفرینی- learning organization ، University ، entrepreneurship