مهین نظری - لیسانس علوم تربیتی

برخی از روانشناسان، حافظه را براساس ماهیت مواد به یاد سپردنی، به دو نوع حافظه کلامی و غیر کلامی تقسیم بندی می کنند. حافظه کلامی به توانایی به یاد سپردن مواد کلامی نظیر نام ها، واژه ها و اطلاعاتی که به صورت کلامی ارایه می شوند، اشاره دارد. از سوی دیگر، حافظه غیر کلامی عبارت است از توانایی ذخیره و فراخوانی اطلاعات غیرکلامی نظیر تصاویر چهره، مسیرهای جغرافیایی و غیره. تمایز بین حافظه کلامی و غیر کلامی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به دلیل رابطه کاملا ثابت شده بین این دو نوع حافظه با دو نیمکره مغز است. حافظه کلامی، به لوب گیجگاهی میانی نیمکره چپ ارتباط مییابد در حالی که حافظه غیر کلامی، با لوب گیجگاهی میانی نیمکره راست در ارتباط است. اگر کودک توانایی توجه و تمرکز نداشته باشد نمی توانند ویژگی های اجسام، کلمات یا وقایع را به خوبی تحلیل کند. نداشتن قدرت توجه و تمرکز حافظه کوتاه مدت کودک دچار اختلال می شود در نتیجه حافظه دراز مدت نیز نمی تواند عملکرد مناسبی داشته باشد.زمانی که اختلالات حسی کودکان تعدیل شد و یا مهارت توجه و تمرکز آنان تقویت شد کاردرمانگران از تکنیک های مختلف کاردرمانی برای تقویت حافظه کودکان استفاده می کنند.

عملکرد، حافظه کوتاه مدت، کلامی، بازشناسی، یادآوری، دانش آموزان.