محمد غفاری - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، توسعه منابع انسانی، موسسه آموزش عالی تاکستان، قزوین.
محمد ایراندوست - کارشناسی ارشد اقتصاد کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، مازندران.
علیرضا رحمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز.
علی مظفری میانه - کارشناس حسابداری، دانشکده مدیریت حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین.

انگور بواسطه داشتن خواص درمانی و غذایی بی شمار از مهمترین محصولات باغی می باشد، با این حال به علت فسادپذیری بالا بازاریابی آن به صورت تازه محدود است. لذا رایج ترین روش برای افزایش طول عمر مفید و حفظ مواد مغذی موجود در آن خشک کردن انگور است که این روش همچنین سبب حصول ارزش افزوده بالایی نیز می شود. خشک کردن انگور به دو روش سنتی و صنعتی انجام می گیرد که هر یک دارای مزایا و معایبی می باشد. از معایب روش سنتی می توان به عدم رعایت موارد بهداشتی، کیفیت، مرغوبیت و بازار پسندی پایین محصول اشاره کرد. از طرفی روش صنعتی دارای هزینه بالای سرمایه گذاری است اما مزایای بی شماری نظیر کیفیت و مرغوبیت بالای محصول را داشته که توان رقابت در بازارهای بین المللی را برای کشمش تولیدی کشور فراهم می آورد، در همین راستا اهمیت ایجاد و گسترش صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی بیش از پیش قابل درک می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای دو روش خشک کردن سنتی و صنعتی انگور در شهرستان تاکستان می باشد. به همین منظور عملیات خشک کردن در هر دو روش مورد بررسی قرار گرفته و برای این مقایسه از دو معیار ارزیابی اقتصادی طرح ها شامل خالص ارزش فعلی و نرخ بازده داخلی در محیط نرم افزار کامفار استفاده شد، برآورد هزینه روش سنتی تهیه و بسته بندی کشمش و درآمد حاصل از تبدیل یک تن انگور به کشمش به روش سنتی و همچنین به روش صنعتی محاسبه شده و نتایج حاکی از آن است که درآمد حاصل از تولید کشمش به روش سنتی در مطالعه حاضر منفی می باشد در حالیکه سود حاصل در روش صنعتی تولید و بسته بندی کشمش برای ظرفیت یک تن در سال اول مثبت بوده و مشخص است که روش صنعتی نسبت به روش سنتی برتری دارد.

کشمش، ارزیابی اقتصادی ، خالص ارزش فعلی، نرخ بازده داخلی، تاکستان