منیر حیدری دستجردی - دانشجوی دکترای، گروه صنایع غذای، زیست فناوری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مسعود هنرور - دانشیار، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده مهندسی کشاورزی و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامیواحدعلوم و تحقیقات تهران، ایران

پلی استایرن مشتق شده از نفت در حال حاضر پرمصرف ترین ماده بسته بندی است. با این حال، زیست تخریب پذیر و قابلبازیافت نیست، بنابراین یک تهدید جدی برای محیط زیست است. علاوه براین، برای تولید پلی استایرن انرژی زیادی مصرفمی شود و به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای سازگار با محیطزیست نیست. مواد مبتنی بر میسلیوم به دلیل ماهیت سبک وغیرسمی می توانند برای طیف گسترده ای از کاربردهای بسته بندی، از جمله لوازم الکترونیک، اقلام شکننده و در صنایعغذایی استفاده شوند. بیوکامپوزیت های سبز از مواد زیستی خالص می توانند به عنوان جایگزینی برای بسته بندی های معمولیمشتق شده از نفت در زمینه های مختلف استفاده شوند. میسلیوم می تواند به راحتی شکل قالب را بگیرد، بنابراین آن را بهیک گزینه ایده آل برای مواد بسته بندی تبدیل می کند. علاوه براین، با کنترل شرایط رشد و انتخاب بستر مناسب، امکانتولید مواد میسلیوم به انتخاب خود با استحکام، چگالی و سایر ویژگی های ساختاری مناسب وجود دارد

پلی استایرن، گازهای گلخانه ای، میسلیوم، بیوکامپوزیت، زیست تخریب پذیر