آیدا جلائی - دانشجوی کارشناس ارشد ، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده پزشکی، واحد علوم پزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
پیمان یوسف زاده - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد علوم پزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران (نویسنده مسئول) pyousefzadeh@hotmail.com
بیتا بهرامی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد علوم پزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مدل پرما سلیگمن بر بهزیستی ذهنی، کیفیت و جهت گیری زندگی تک والد مادر بود. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش گردآوری نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی زنان سرپرست خانوار (تک والد مادر که به دلیل طلاق، سرپرستی خانواده را بر عهده دارد) مراکز مشاوره منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۶ تک والد مادر بود که به شیوه در دسترس گزینش شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۸ نفر) و کنترل (۱۸ نفر) همتا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های بهزیستی ذهنی (کییز و ماگیارمو، ۲۰۰۳)، فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۴) و جهت گیری زندگی (شییر و کارور، ۱۹۹۴) بود. آزمودنی های گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت برنامه آموزش مدل پرما قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس و نرم افزار SPSS انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مدل پرما بر بهزیستی ذهنی، کیفیت زندگی و جهت گیری زندگی تک والد مادر تاثیر دارد. بنابراین می توان استنباط کرد که آموزش مدل پرما، بهزیستی ذهنی تک والد مادر را افزایش داده، کیفیت زندگی و جهت گیری زندگی آنان را بهبود بخشیده است. ازاین رو با توجه به نتایج فوق می توان نتیجه گرفت که تمرینات پرما با تاکید و تمرکز بر پنج مولفه هیجانات مثبت، مجذوبیت، معنا، روابط مثبت و دستاورد بر مولفه های مزبور موثر واقع گردیده است..

مدل پرما سلیگمن, بهزیستی ذهنی, کیفیت زندگی, جهت گیری زندگی, تک والد مادر