مجتبی شهرکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گیاهان دارویی، گروه باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
نفیسه مهدی نژاد - استادیار گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
براتعلی فاخری - استاد گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
لیلا فهمیده - دانشیار گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
مهدی آران - استادیار گروه باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.

به­ منظور بررسی تنوع ژنتیکی ۲۵ ژنوتیپ سیب از سه منطقه هامون، بنجار و امامیه شهرستان زابل و یک منطقه زاهدان،  از  ۱۱ آغازگر IRAP و ۳ آغازگر  REMAP استفاده شد. ۱۴ آغازگر مورد استفاده در مجموع توانستند ۶۱ مکان ژنی چند شکل را شناسایی کنند.  بر اساس نتایج به­ دست آمده، میانگین درصد چندشکلی در بین ژنوتیپ­ های مطالعه شده برابر ۷۹/۳۹ درصد بود که کمترین درصد چندشکلی به آغازگر ۸۳۰۰۳+K۰۰۱ و بیشترین درصد چندشکلی به آغازگر ۸۵۶۵ اختصاص داشت. محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) نشانگرها بین ۰۲/۰تا ۲۸/۰ و شاخص نشانگر (MI) بین ۲۹/۰ تا ۵۴/۰ در کل ژنوتیپ­ های مورد مطالعه متغیر بود. بیشترین میزان PIC مربوط به آغازگر K۰۰۶ و کمترین میزان  PIC مربوط به نشانگرهای ۸۳۰۰۳+K۰۰۱ بود. همچنین بیشترین میزان MI مربوط به ۸۵۶۵ و کمترین میزان MI مربوط به آغازگر ۸۳۰۰۳+K۰۰۱ بود. نتایج حاصل این احتمال را تقویت کرد که رتروترانسپوزون هایی که بیشترین چند شکلی را تولید نموده­ اند، در تکامل گیاهان مورد تحقیق بیشتر جابجا شده و تعداد نسخه­ های بیشتری را داخل ژنوم تکثیر کرده­ اند. نتایج تجزیه خوشه­ ای بر اساس روش۲۵UPGMA  ژنوتیپ مورد مطالعه را در سه گروه مجزا قرار داد. ژنوتیپ­ های با منشا جغرافیایی و همچنین شباهت­ های مورفولوژیکی و صفات باغبانی یکسان در زیر گروه های متفاوت قرار گرفتند که علت این دسته­ بندی می تواند به دلیل میزان متفاوت عناصر متحرک موجود در این ژنوتیپ­ ها باشد.

چند شکلی, رتروترنسپوزون, ژنوم, شاخص نشانگر, مکان ژن